دبوس

او بنیان‌گذار «باشگاه ارکسترال بوستون» و از حامیان رپرتوار این ساز موسیقی بود و آثاری از کلود دبوسی، ونسان دندی و آندره کاپله را با ساکسوفون اجرا کرد.

دست آن کس که بکردت دست‌بوس وقت خشم آن دست می‌گردد دبوس

چونکه از عقلش فراوان بد مدد چند دبوسی قوی بر خفته زد

خورشید دو صدبوسه به سرپنجه خود زد تا لعل مرا از جگر سنگ برآورد

ور جهان بستان شود بی تو ندارد زینتی بی جمال گل نگرددبوستان آراسته

عقیده پاره‌ای از منتقدان که آثار د مایر را تداعی‌گر موسیقی دانسته‌اند، به نظر منطقی می‌آید. به‌طوری‌که سال‌ها بعد سسیل بیتون او را «دبوسی عکاسی» نامید.

کزان زخم شد روی چرخ آبنوس به رفتن لب ماه را دادبوس

چون زند بر مهرهٔ شیران دبوس شصت من چون زند بر گردن گردان عمود گاوسار

خیلی زود مشخص شد که تجهیزات مرکز فلوریدا برای برنامه آپولو کافی نخواهد بود. ناسا شروع به ساخت دو مرکز عملیات پرتاب دیگر کرده بود. و یک مرکز بزرگتر نیز برای موشک مأموریت ماه نیاز بود. طراحی، توسعه و ساخت مرکز توسط شخصی بنام کرت دبوس از اعضای تیم مهندسین راکت وی-۲ نظارت می‌شد.

آثار وی تحت تأثیر آهنکسازانی قبیل استراوینسکی، دبوسی و بلابارتوک می‌باشد . وی موزیک حرفه‌ای را بعد از اتمام رشته وکالت در سال ۱۹۵۱ آغاز کرد.[نیازمند منبع]

موسیقی‌دانان برجسته‌ای از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم آثاری آفریده‌اند که جزئاً یا تماماً آتونالند؛ هنرمندانی همچون الکساندر اسکریابین، کلود دبوسی، بلا بارتوک، پل هیندمیت، سرگئی پروکفیف، ایگور استراوینسکی و ادگار وارز. اما برجسته‌ترین نمایندهٔ موسیقی آتونال آرنولد شونبرگ است که خود او کاربرد این اصطلاح را برای توصیف آثارش نمی‌پذیرفت.

او در آغاز، استاد ریاضیات دانشگاه لوزان بود؛ اما از سال ۱۹۱۲ کارش را به‌عنوان رهبر یک ارکستر کوچک، در یک کازینو در شهر مونترو آغاز کرد. سپس، از ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳، رهبر ارکستر شرکت باله روس متعلق به سرگئی دیاگیلف بود. در جریان سفرهایی که بدین منظور انجام داد، با موریس راول و کلود دبوسی دیدار کرد و نظر آنان را دربارهٔ اجرای آثارشان جویا شد. طی دوران جنگ جهانی اول، با ایگور استراوینسکی، که به سوئیس تبعید شده بود، ملاقات کرد و همین دیدار، ارتباط همیشگی‌اش را با موسیقی روسی رقم زد.

از آن‌جا که شونبرگ بسیار میهن‌پرست بود و با وجود سن بالایی که داشت در نخستین جنگ جهانی به عنوان داوطلب وارد جنگ شد و در پشت جبهه خدمت کرد، امری که دشمنی آهنگ‌ساز میهن‌پرست دیگری به نام کلود دبوسی را در جبهه روبه‌رو در پی‌ داشت.

زنهار می مده به گرانان تندخوی بوسه چه لایق است و موافق دبوس را

از علم و خرد سپر کن و خود وز فضل و ادب دبوس و ساطور

زخم دبوس و سوار همچو باد می‌دوید و باز در رو می‌فتاد

پس چو دانستی که قهرت می‌کند بر سرت دبوس محنت می‌زند