قیراندود

دمیده از دم هر توپ دود قیراندود چنان‌که باد سیاه ازگلوی اهریمن

سودگر خفت و ز شب پاسی گذشت هم قفس، هم خانه، قیراندود گشت

ماغ در آبگیر گشته روان راست چون کشتییست قیراندود

خط آزادی خود خواسته کیوان از وی که به این جرم رخش کرده قضا قیراندود

حالیا بر در سرای فقیر که به دو دولت است قیراندود

بسته اندر قفسی قیراندود منظره دیده ز دیدار نجوم

گوش ها کر گشت و یارب یاربم کاری نکرد نیست گویا روزنی این سقف قیراندوده را

مهر از شیون من وضع روش داده زیاد یا در صبح شب هجر تو قیراندود است

سحابی ‌قیرگون برشد ز دریا که قیراندود شد زو روی دنیا