خیر

جان فدا کردن برای صید غیر کفر مطلق دان و نومیدی ز خیر

نگه کن بدین گنبد گوژپشت که خیره چراغ دلم را بکشت

که ای نوگل باغ خیر الانام زمن برتو بادا درود و سلام

گرش ز دست گذاریم و خیره بنشینیم بجا نماند از او در زمانه رسم و اثر

دادگر غیر خدا نیست خدا را دریاب خیره آنست که از عدل خدا، داد کند

چو بر آرزو خیره جنگ آوری جهان بر دل خویش تنگ آوری

از ساکنی چرخ و سیاهی شب مرا طبع از شگفت خیره و چشم از نظر کلیل

ز خیر و شر و از اقبال و نکبت بر آن باشد تو را همواره عبرت

همان جای رای آمدش آرزوی چنان ابله و ناکس و خیره روی

یکی موجود گردانندۀ خیر یکی معدوم گردانندۀ شر