خجل

مگر گریه ام شست و شویی دهد مگر خجلتم رنگ و رویی دهد

می رود منفعل از مجلس مستان خورشید هر که ناخوانده درآید خجل آید بیرون

خجلت ده گل به تازه رویی رشک سمن از سفید مویی

گر بگذری به‌ جانب دریا شهنشها دریا خجل شود زکف بَدره بار تو

ز خجلت تو دهانم چو غنچه شد بسته وگرنه سحبان دارد فصاحت از من یاد

بزم بی نور است، از جام طرب می نوش کن شبچراغی شو، ز خجلت شمع را خاموش کن

یا دولتاه اگر به عنایت کنی نظر واخجلتاه اگر به عقوبت دهد جزا

4-فضای اطاف این درخت فرحبخش و معتدل بودبگونه ای که دیگر درختان از شرمش خجلت زده بودند.

اناس عصوا دهرا فعادوا بخجلة فقلنا لهم اهلا و سهلا و مرحبا

به فکر عذرپردازی مکن اوقات را ضایع که عصیان را شفیعی بهتر از خجلت نمی باشد

شاه غریب از همه گیتی گسسته‌دل این گفت و کاینات شد از روی او خجل