جهیدن

جهیدن آب از آن فوارگان بینی چنانکه می بجهد از ضمیر مرد خیال

که سنگین اگر آن زخم یابد ز بند ما نیارد برجهیدن

یک تن همی نیارد با مرکبت جهیدن با سنگ سخت خارا چون‌ گشت خار خاران

نبضی که بود از رگ خواب آرمیده‌تر از شوق دست یار جهیدن گرفت باز

چو اسبِ خویش را در باغ دیدند چو اسب از بس نشاط از جان جهیدند

از طول تنگ دستی و فرط گرسنگی چون تیری از کمان بجهیدند از کمین

ز ضعف لاغری ماند از دویدن چو نبض مرده افتاد از جهیدن

ز عر و عر و جهیدن به تیز تیز افتی چنانکه فاعتبروا منه یا اولی الابصار

نبضی که بود از رگ خواب آرمیده تر از شوق دست یار جهیدن گرفت باز

پس مستبدین لختی جهیدند گفتند لختی‌، لختی شنیدند