جانفشانی

جسمی که تو را به جانفشانی ست تن نیست، که جان جاودانی ست

ای صبا گر جانفشانیت آرزوست بر سر آن ستبل گلبو برو

طفیل دوست کردم جانفشانی دگر خود دشمنی راون تو دا نی

جوانان چرا پیش پیکان و تیغ نمایند از جانفشانی دریغ

قماش حسن گلوسوز شمع را صائب ز جانفشانی پروانه می توان دانست

گر دل دهدت که جان ستانی از من از تو سر تیغ و جانفشانی از من

دل برای مهربانی پروراندن لاجرم جان بتن تنها برای جانفشانی داشتن

صد قدم پیش است از ما خاک ره در اعتبار گرچه در راه تو عمری جانفشانی کرده ایم

ای بقربان جانفشانی تو عزیز مادر

به آتش با مزاج جانفشانی نسازد طبع آب زندگانی