ویحک

سی نشد سال عمر تو ویحک سال زاد تو را شمار نداشت

گفت ویحک خدای بتواند مزد بدهد گناه بستاند

گفت ویحک قطعت عنق اخیک ساختی روز روشنش تاریک

ویحک ز چارباغ سپاهان‌ که سعی تو کردش چنان ‌که آیدش از هشت خلد عار

گفت ویحک چرا براین بالای ساختستی مقام و مسکن و جای

ویحک تن پیر و سر جوانش نسبت به زریر و به قار دارد

ویحک! ای بی‌خبر ز عالم عشق ناچشیده حلاوت غم عشق

ویحک چه معجز آمد کلکش که سلک او پر گوهر مسلسل و در مجعد است

او به رز گفت که ویحک چه فضول آری تو هنوز این هوس اندر سرخود داری

دل من دیگ سنگین نیست ویحک که چون بشکست بتوان بست عمدا