چارباغ

در چارباغ گیتی گردیدم و ندیدم نخلی که سایه او به از ثمر نباشد

جهان‌دیده گوید به بانگ دهل که این چارباغ‌است، یک دسته گل

گلگشت چارباغ برو دوش کرده ایم سیر بهار گلشن آغوش کرده ایم

بگذرم بهر تو از کونین زاهد نیستم کز هوای هشت خلد آید برون زین چارباغ

از سیر چارباغ چه طرف بست آن را که غم به سینه مربع نشسته است

به چارباغ جهان گلشن فضیلت را ز شبنم سر کلکت زمانه آب دهاد

نسیم‌آسا به گرد سر بگردم چارباغش را به هر شاخی که بنشیند دل من آشیان سازم

در چارباغ عالم من نایب گلم سوزم گرم نباشد بر فرق خار پای

چارباغش را که آب از هشت خلد خورده، رضوان باغبان آید همی!

چارباغ عالم از طبع روانم تازه است دجله و نیل و فرات ورود جیحونش منم