ناز

بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد بی روی تو دیده باز نتوانم کرد

نشاط دل‌بری در سر گرفته نیازی دیده نازی درگرفته

اندی کَسْ که ته نازکه تَنْ ره گُوتنْ، چییِه ته خوبی که من خامّه بُئوُتنْ

ما را سر ناز دلبران نیست کنون آن رفت و گذشت و دل بر آن نیست کنون

چو برداری ز رویش پردهٔ ناز به پیش شمع رویش زود بگداز

وز حال گل ما را خبر کن ای نازنین

خدای جهان را نباشد نیاز نه جای خور و کام و آرام و ناز

ای بسا نازا که او گردد گناه افکند مر بنده را از چشم شاه

دلم چون دید دولت را هم‌آواز ز دولت کرد بر دولت یکی ناز

همین که از برم آن سرو نازنین برخاست ز اندرون دلم آه آتشین برخاست