خوش خواب

وانکه را برد و خورد و خوش خوابید شاد و ایران مدار می‌بینم

در پیش دو چشم من پیوسته خیال تو خوش خواب که می‌بینم در حالت بیداری

گویند روی خویش نماییم بتان به خواب ما را بدین بهانه چه خوش خواب می‌دهند

حدیث دیده ی بی خواب من ز درد فراق از آن دو نرگس خوش خواب پر خمار بپرس

ای بالب پر خنده و با شیرین گفتار تا کی تو بخوش خواب و من از عشق تو بیدار

ای بی تو نخفته من شبی خواب دوست بی خوابی چشم من ز خوش خوابی توست

به «جی مندر» که برجی زان حصار است شهان را کاندران شاهان خوش خواب

چه خوشحالی که می یابم جمالش چه خوش خوابی که می بینیم خیالش

مگر کاری درافتاده به دشمن که شوراندی چنان خوش خواب بر من

پا ز چشم خویش کن در کوچه باغ زلف یار کاین ره خوابیده ازمخمل بود خوش خواب تر