مهرگان

من زین خزان بشکرم کاین مهرگان اوست وز من امیر مدح نیوشد به مهرگان

در هوای مهرگان هنگامه را کردند گرم نوشدارویی برای دفع سرما ساختند

عید و خزان و مهرگان هر سه شدند هم قران گشت میان هر سه شان بندگی تو واصله

آبشش‌خزندگان نام یک تیره از راسته بریده‌مهرگان است.

سروی‌ که نشینی به سایهٔ او بر وی نوزد باد مهرگانی

گفتمش کز من چه خواهی مهرگانی یادگار تا جهان بر من نسازی چون دهان خویش تنگ

کنون چو شاخ گل اندر کنار جوی بروی که همچو سرو ز آسیب مهرگان رستی

سخاپرور و شاد دل باش و می خور به هر نو بهاری و هر مهرگانی

به نوروز رفتم ز درگاه تو به درگاه باز آمدم مهرگان

مهرورزی نیست اینجا کم ز باد مهرگان چاک زن جیب وفا تا طبع یاران بشکفد

همت والای تو از سروران بالاتر است کی تواند برد باد مهرگان دست از چنار