مفتتن

مملکت هست عروسی که ندیدست دگر چون تو داماد از آن بر تو چنین مفتتن است

آن یوسف جان درآید از زندان صد یوسف مصر مفتتن گردد

سبحه طرازان قدس در حرمش معتکف قلعه گشایان چرخ بر علمش مفتتن

همچو دیوانه بدیوار بدر شام و سحر سر زند مهر چرا گرنه بدو مفتتن است

این هر چهار فتنهٔ دین و دیده و دلند بر هر چهار من به دل و دیده مفتتن

بلک چون نطفه مبدل تو به تن نه از حلول و اتحادی مفتتن

سوزن ار دجَال چشمت از چه رو جان عیسی شد به مهرش مفتتن

در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن تا تو گویی کاین غرض نفی من است از لا و لن

یا تو را از پیرهن خود نیست، ای جاهل، خبر روز و شب زان مانده‌ای با هایهای و مفتتن

زانک هست اندر طریق مفتتن علم کمتر از یقین و فوق ظن