هایهای

از هایهای گریهٔ من، چون صدای آب خواب غرور گشت گرانسنگ، ناز را

دل به غیر از هایهای گریه هرگز نشکفد این گره جز پنجهٔ مژگان تر نتوان گشود

خندهٔ کبک از ترحم هایهای گریه شد تا که رادر کوهسار عشق آمد پا به سنگ؟

شاید که بهایهای بر من گریند کم با تو همی عمر بسر باید برد

شورشی از هایهای گریه می خواهد دلم یک نمکچش از صدای گریه می خواهد دلم

رحم از آن بیباک می خواهم که از مستی حسن هایهای گریه در گوشش صدای آب بود

گل نیز شکرخند به جایی زد و رفت آمد رگ ابر، هایهایی زد و رفت

از هایهای گریهٔ من تا دلش گرفت دیگر چو آب تیغ، سرشکم صدا نداشت

در بزم دوستان تو خنده بقهقهه در خانه عدوی تو گریه بهایهای

رسد تا کی به گردون هایهایش رفیق خسته را دریاب هی هی