خمخانه

همه عالم چو یک خمخانهٔ اوست دل هر ذره‌ای پیمانهٔ اوست

مست گشتن از می خمخانه توحید ذات بی لب و بی کام و بی خم میگساری داشتن

یکی دیگر فرو برده به یک بار خم و خمخانه و ساقی و میخوار

می خمخانه پاک می نوشم کوزه ای یا سبو نمی دانم

ما ز بیرون خمستان فلک، می، می‌خوریم گو بر اندازید، بنیاد خم و خمخانه را

به پیر میفروشان بر بشارت که زاهد کرد خمخانه زیارت

چو می ذات که خمخانه او سر صفاست نه دل تیره نهادان و سر خیره سران

در این خمخانه هر رندی که یابی به ما جام شرابی می نماید

از آن زمان که به خمخانه ها حدیث نو رفت شراب و چنگ نمی ایستد ز جوش و خروش

سزای هر که چیزی بود بگذر زاهد از رندان و گرنه مسجد و معبد خم وخمخانه بایستی