لذت

رخ بر رخ شکر بنه لذت بگیر و بو بده در دولت شکر بجه از تلخی جور فنا

ما لذتی ز خلوت و کثرت نمی بریم از خود گذشته را ز کنار و میان چه حظ؟

لیک لطفت لذتی دارد که ترسم یاد آن محو سازد از دل من وعده یوم‌الحساب

نی مپندار که از دوری روی تو مرا راحت زندگی و لذت برنایی هست

تمام لذت عالم چو دانه و دام است خوش آن هما که بدین دام رو نمیآرد

تا برد لذتی از منظر چشم به‌هوا رفت در آن آتش خشم

آشنای لذت گفتار شو ای درای کاروان بیدار شو»

افراد پرهیزکار می‌توانند بعد از مرگ به باغ عدن که همان بهشت نیکوکاران است بروند. آن‌ها در آنجا لذت واقعی را که قابل شرح و توصیف نیست درک خواهند کرد و دوباره با کسانی که دوستشان دارند زندگی می‌کنند.

چرا چو زلف نیفتم به پای او صائب؟ مرا که لذت افتادگی بپا دارد

لذت عشقت نه تنها با دل ریش است و بس مرهم آسودگی هم خالی از درد تو نیست

بی ذوق را ز لذت تیغت چه آگهی؟ از حلق تشنه پرس که: آب زلال چیست؟

آل گفت «دقیقاً». «همچنین واقعیت دارد که من از هر دقیقه همکاری که میان ما بوده‌است، لذت برده‌ام». بعداً او علاوه کرد، «در این نقطه فکر می‌کنم ما از هم جدا می‌شویم. امیدوارم به عنوان دوست به دو جهت مانع جنگ که ما را جدا می‌کند، از هم جدا شویم. لطفاً به یاد داشته باش که این یک تصمیم شخصی نیست». او تکرار کرد. «من به موضع تو احترام دارم و به تو خوبی آرزو دارم. وظیفه من چیز دیگریست». ما با هم دست دادیم و دیگر هرگز او را ندیدم.

و از آنان باش که زندگی را در لذت‌ها و خطرات می‌گذرانند.