قلاشی

رند و قلاشیم ای زاهد برو لا ابالی ایم ساقی می بیار

کنون یاد شراب و شاهد و مستی و قلاشی گذشته ست آن که خسرو را سری بودی و سامانی

در نظربازی و قلاشی کنون در همه آفاق دستان منست

گرچه قومی را صلاح و نیکنامی ظاهر است ما به قلاشی و رندی در جهان افسانه‌ایم

به قلاشی افسر به سر برنهادن قبایی است بر قامت من مطرّز

طریق امن ره بیخودی و قلاشی است که این گروه به امر خدا شدند معاف

کسی کز کار قلاشی برو بعضی عیان گردد گمان او یقین گردد یقین او گمان گردد

تو زهد خود کن، ای زاهد، مرا بگذار با شاهد به رسوایی و قلاشی و جرعه خواری و خواری

رند و قلاشیم و مست و می پرست از شراب عشق تو رفته ز دست

دزدی و قلاشی و تن‌پروری پشت‌هم‌اندازی و هوچی کری