قلاش

گر لاش نمود راه قلاش ای هر دو جهان غلام آن لاش

دگر بار ای مسلمانان به قلاشی در افتادم به دست عشق رخت دل به میخانه فرستادم

از می عشقش برندی و بقلاشی فتاد هر که روزی در جهان نامی بمستوری کشید

تا پیر بداند که شدم شهره و قلاش مستم به در میکده پیر برآرید

صوفی مباش منکر رندان که سرّ عشق روز ازل به مردم قلاش می‌دهند

مانند قلندران قلاش با یک دو حریف رند و اوباش

یکی قلاش را در پیش ره دید ز سر تا پای او غرق گنه دید

می‌پرستی پیشه‌گیر اندر خرابات و قمار کمزن و قلاش و مست و رند و دردی خوار باش

گه رود در کوی طاعت پارسا گه شود قلاش بازار هوا

یاری‌گزین جوان قلاش و نکته‌دان جان‌بخش ‌‌و جان‌ستان دلجوی و دلشکن