غایب

علی ابن محمد سمری (فوت ۳۲۹ ق -۹۴۱ م) پس از مرگ حسین ابن روح جانشین او شد و سه سال نیابت کرد. وی شش روز قبل از مرگ نامه ای از امام غایب دریافت کرد که مرگ او را پیش‌بینی کرده و اعلام کرده بود به غیبت کبری می‌رود تا زمانی که خداوند به او اجازه بازگشت بدهد

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ

کیسانیه طرفداران محمد حنفیه هستند که برادر ناتنی حسن ابن علی و حسین بود (فرزند فاطمه نبود) و خود را امام ندانست هرچند طرفداران او پس از مرگش افسانه‌ای ساختند و او را غایب و مهدی موعود دانستند که سرانجام ظهور خواهد کرد. برای همین کیسانیه نیز جزو امامیه محسوب نمی‌شوند.

دل به غایب بست و از حاضر گسست نقش حاضر را فسون او شکست

ور دلت بیدار شد می‌خسپ خوش نیست غایب ناظرت از هفت و شش

شیخ الاسلام گفت: کی با داود طائی گفتند: کی تو مشتاقی؟ گفت: نه غایب مشتاق بود، دوست بر من حاضر است.

او سیمایی است که جمع دوازده امام و چهارده معصوم را کامل می‌کند. او امام قائم است که وجود غایب او نیز حکومت‌های عالم را دچار اضطراب ساخته‌است.

مگر که ابروی او در نظر مه نو بود که من بدیدم و غایب شد از نظارهٔ ما

مشو غایب ز من یک دم که آرام دل و جانی مرو از چشم من بیرون که نور چشم بینایی

کیف مدالظل چه گفت انسرو قد کوهیا غایب مشو پهلوی او

«از نظر هارتلی عوامل خبری که در گزارش خبری ارائه شده‌اند، خبر را به نفع –ما- شکل می‌دهند و آن عواملی که در گزارش حذف شده‌اند، شاید می‌توانستند خبر را به نفع –آنها- شکل دهند. معنای نهفته در هر گزارش خبری در واقع همین عوامل حذف شده و غایب هستند»

بمعنی چونکه غایب گشتی ای یار برون رفتی یقین از جمع احرار

از کرم من هر شبی غایب شوم کی روم الا نمایم که روم

نمی شود ز نظر چشم شوخ او غایب به هر طرف که روم این ستاره در پیش است