عمر

آنکه کاری غیر گلچینی به عمر خود نکرد دیدم او را کز چمن می‌رفت و مشتی خار داشت

مافی و کاکاون و نانیگلی میزند هم با عمر هم با علی

هر مدعا که خواهی گر از دعا دهد دست چندی به سر توان زد عمری دعا توان کرد

عمرها بوده‌ام اندر طلبت چاره کنان سال‌ها گشته‌ام از دست تو دستان اندیش

عمری ست که بر در توام من یک بار بپرس من علی الباب

من چو خود را زنده در عمری دراز پی نبردم، مرده کی یا بی تو باز

گرچه برگشتن ز عمر رفته نتوان داشت چشم عمرها چشمم به راه انتظار او بماند