عبره

نه بحر گردد با عزم او به عبره عبیر نه کوه باشد با حلم او به وعده لئیم

فالهین نظرنا فشکرنا و سکرنا و من السکر عبرنا کفت العبره زینا

خلق را قصه ایست آثارش هند را عبره ایست پیکارش

بسا رودهایی که تو عبره کردی که آنرا نبوده ست پایاب و معبر

چو شد بر چرخ اطلس عبره اندیش به پای اندازش افکند اطلس خویش

به روزگار زمستان‌که آبها همه سنگ چسان ز آب هری رود عبره‌ کرد سپاه

و این همه مرتبه عالمی بود از عوالم مختلف که بیان افتاد باقی چندین هزار عالم دیگر سالک را عبره میباید کرد. و در هر عالم مناسب آن مشاهدات و وقایع پدید میآید و گاه بود که یک نوع واقعه در چندین مقام دیده شود و هر جای مناسب آن مقام اشارت بمعنی دیگر باشد.

ییش از او ز قلزم بر، کس نکرده بد عبره ییش از او به بحر هند، کس نرانده بدیکران

هست دریا گذار و از دریا وهم را عبره کردن آسانست

مگر عبره کنم شبهای بی حد پس پشت افکنم شخ های بی مر