ظاهرا

بوسه دزدیده خواهم، گر نه بدهی ظاهرا وعده پوشیده ده، لب را گوایی تازه کن

خلق چون برگ و تو باد و همه لرزان تواند ظاهرا صف شکنی و به نهان می‌لرزی

ظاهرا می‌خواندت او سوی خود وز درون می‌راندت با چوب رد

عشق تو سرنوشت قضا بود ظاهرا تقدیر کرده بود مگر کردگار هم

و چون آدمی نه چنین بود و نه چنان که قدرت و ارادت وی به اسبابی دیگر تعلق دارد که آن نه به دست وی بود، فعل وی مانند فعل خدای تعالی نبود تا آن را خلق و اختراع گویند و چون وی محل قدرت و ارادت بود که به ضرورت در وی می آفرینند مانند درخت نبود تا فعل وی را اضطرار محض گویند، بل قسمی دیگر بود وی را نام دیگر طلب کردند و آن را کسب گفتند. و از این جمله معلوم شد که اگر چه ظاهرا کار آدمی به اختیار وی است، لکن خود در نفس اختیار خوش مضطر است، اگر خواهد و اگر نخواهد، پس به دست وی چیزی نیست.

نزد ما او خلیفة‌اللّه است باطناً مهر و ظاهراً ماه است

ظاهراً یار و باطنا مار است زیر هر یک گلش دو ضد خار است

ظاهراً نالهٔ جانسوز نی از جایی بود که زدندش به دهن آخر و خاموش نکرد

تا چه خواهد شد مرا، فرجام عشق ظاهرا عشق مرا فرجام، نیست

حکم و عدل نام آن شاه است باطناً شمس و ظاهراً ماه است