صلصال

قبول عشق و بلا، گر نمی نمود آدم هماره تا به ابد مانده بود در صلصال

به حق صفوت آدم که بود طینت او سلاله گل فخار لازب صلصال

از بر سنگ ورا راند نیارم که همی سنگ زیر سم او ریزه شود چون صلصال

ز پای تا سر جان و دل است و دانش و هوش گر آدم ایدون بودی ز طینت صلصال

همان انسان که گفت خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ کَالْفَخَّارِ هر چند بصورت فخار و صلصال است، بسیرت سزا سراپرده قرب و وصال است.

از نعت‌ خدایی است سرشته گهر او گرچه‌ گهر آدمیان هست ز صلصال

میی که مرگ نمی بود اگر خدای جهان به جای روحش می داد جای در صلصال

روی ابو هریرة قال قال رسول اللَّه (ص): ان اللَّه عزّ و جلّ خلق آدم من تراب فعجنه بماء من ماء الجنّة و جعله طینا ثمّ ترکه حتّی اذا کان حمأ مسنونا خلقه و صوّره حتّی اذا کان صلصالا کالفخار کان یمرّ به ابلیس فیقول: لقد خلقت لامر عظیم. ثمّ نفخ اللَّه فیه من روحی و کان اوّل شی‌ء اجری فیه الرّوح بصره و خیاشیمه، فلمّا بلغ الرّوح خیاشیمه عطس فالقاه اللَّه حمده فحمد ربه عزّ و جلّ فقال اللَّه: یرحمک ربک، ثمّ قال: یا آدم اذهب الی اولئک النفر، فقل: السّلام علیکم فانظر ما یقولون، فجاءهم فسلّم علیهم فقالوا: و علیک السّلام و رحمة اللَّه، فجاء الی اللَّه فقال: ما ذا قالوا لک؟ و هو اعلم بما قالوا، قال: قالوا و علیک السلام و رحمة اللَّه، قال: یا آدم هذه تحیّتک و تحیّة ذریّتک، قال: یا رب و ما ذریّتی؟ قال: اختر یدی، قال: اخترت یمین ربی و کلتا یدی ربی یمین، فنسف اللَّه کفّه فاذا من هو من ذرّیته فی کفّ الرحمن عزّ و جلّ.

نه چو مایید شما از ره توفیق و عمل گرچه ماییم ز صلصال و شما از صلصال

ز اصل صلصال خویش به پای او ریخت خاک از آن میی کآدمش نشاند در خُلد تاک