لازب

وان غمدوا سیف اللوا حظ فی الکری الیس لهم فی القلب ضربة لازب

آدم آن روز همی گفت ثنای تو که بود طین لازب، که توی گوهر و انسان فخار

تو چو طین لازبی در وقت کار لاجرم آویز داری بیشمار

چنان کز فیض دستش بارها خاک سیه زر شد به دریا گوهر جان یافت از امرش گل لازب

ثمّ ذکر خلق الانسان فقال: «إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِینٍ لازِبٍ» ای جید حرّ لاصق یعلق بالید لا رمل فیه و اللازب اللازم و الباء بدل من المیم مثل بکّة و مکّة و قال الشاعر:

که علم راه رهرو راست واجب دل بی علم باشد طین لازب

صدق ما را صبح کاذب سوخت ما را صدق بخش پای ما در طین لازب ماند ما را دستگیر

چو دیدم نگاری بدان حسن و منظر مصور نگردیده از طین لازب

مداد آنچه نقش نوشتن پذیرد اگر ماء جاری اگر طین لازب