سمنبر

گفتم بهل‌که عود به مجمر در افکنم شکرانهٔ قدوم تو ترک سمنبرا

پیام من بگو با آن سمنبر بهانه بیش ازین پیشم میاور

آگه شدم‌ که بود فسون و فریب و فن هر عهد کان سمنبر نامهربان نهاد

مرا با آن سمنبر نیست کاری که گل را همنشین باید بهاری

سمنبر خواهر بهرام بودی گلش اندام و گُلرخ نام بودی

گیسوی گلرخانش نگارد به مشک بید گوش سمنبرانش فروزد به گوشوار

ز کار نامه چون پرداخت خامه سمنبر مهر زد بر پشت نامه

از ملاحت وز حلاوت سر بسر هم نمک بود آن سمنبر هم شکر

بسمنبران بستان ببر ای صبا پیامی که به بلبل خوش الحان مکنید ناز چندین

سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمی؟ دست مراد یکدمی در کمرش در آرمی؟