سائل

آمد به اسیری بکمند تو امیری چون سائل مسکین بدر شاه ولایت

ای عن النّساء. و معنی الآیة: سأل سائل عن عذاب واقِعٍ نازل کاین علی من ینزل و لمن هو فقال تعالی مجیبا له.

هرچه در خانه زر و سیم‌’ به سائل بخشید هم درآن حال که سائل به قفای در اوست

مرد سائل گشت خاموش آن زمان چون شنید آ ن نکته های همچو جان

همه اسباب و جاه و ملک و مالش وسائل گردد از بهر زوالش

تو نه آن بدر کمالی که دهی نور و نگیری بستان نور چو سائل که تو امروز هلالی

سائلان چون بازگردند از درت با کام دل ذکر ایشان روز و شب العود احمد باد و هست

هیچ سائل بر او سلام نکرد که بلی و نعم نیافت جواب

گفت ای سائل هنر دارم یکی کز دو عالم بهتر ارزد بیشکی

ما نمیگوئیم سائل در مزن چون زدی این در، در دیگر مزن