دیو

چنین گفت پس پهلوان با قباد که رو با سپاه از پی دیوزاد

گاه شدیوسف مکان فرمود اندر قعر چاه گه برون آمد ز چه رونق ده بازار شد

همه مظلوم‌روی و ظالم‌خوی همه مردم‌نما و دیونشان

نیم دیوانه من اندر ره عشق که از شاهم ز دیدش آگه عشق

چیزی نشد معلوم من از صحبت فرزانه‌ها بر قلب رسوایی زدم زین پس من و دیوانه‌ها

بفریفت تو را دیو تا گلیمی بفروختت، ای خر، به نرخ ملحم

از موزه‌های این شهر می‌توان موزه ساعت‌های دیواری و مچی، و موزه پیروزی را نام برد.

زنی را مو کشان دیوی ز جا برد ندانم لیکن آخر تا کجا برد

زمین سنگ، در سنگ، دیوار سنگ فضا و دل و فرصت و کار، تنگ

نام و ننگ ما همه بر باد داد نام ما دیوانه و رسوا نهاد

زین ضرورت گیج و دیوانه شدم لیک در باطن همانم که بدم