مفتن

بنشاند جورو فتنه ز گیتی به عدل وداد تا عالمی به مهر بر او گشت مفتنن

ای به غفلت خفته زیر دام دهر ایمنی چون یافتی زین مفتنن؟

میان معجزه و سحر فرق بسیار است نه هر مفتن و ساحر پیمبری داند

خواسته نزد تو ندارد خطر ورچه بود خلق بر او مفتنن

خرقه مخروق کند از سر حالت گل و صبح کاین بر آن عاشق و آن بر دم این مفتن است؟

هر کی طرب رها کند پشت سوی وفا کند بازکشاندش به خود با کرم مفتن او

ابوالفتح کازادگان جهان شد ستند بر جود او مفتنن

اینهمه دارد ولیک گوش ندارد بر سخن مفسد و حدیث مفتن

عجب ز جام جهان جمله مست و مدهوشیم بدین عجوز مفتن چه خوش هم آغوشیم

گه در بلای فتنه ی حسنش مفتنی گه در حصار حلقه ی زلفش مسخری