دیجور

تا چند در این شبان دیجور ما مشرقیان کشیم خواری

عقل ناقص پرده ساز و نغمه ما پرده سوز دست کوته دار ای ماه از شب دیجور ما

که والشمس الضحی روی تو ای یار شب دیجور گیسوی تو ای یار

زانکه دانی که هر دو یک نورند روشنی شبان دیجورند

هنوز از آفتاب وصل گرمم لیک روز خود به چشم دور بین مثل شب دیجور می‌بینم

فرداست ‌که تاریک کند چون شب دیجور گرد سپهت ساحت‌ کشمیر و لهاور

تو می پیما سواد شام دیجور نداری کفه میزان این نور

سحر آید پدید و بامدادت عید خواهد شد چو آشفته اگر اندر شب دیجور بنشینی

یوسف مصر از حدیث خوبی‌ات یابد خبر از خجالت خویش را در چاه دیجور افکند

فلک ز پنجه ی خورشید چید یک ناخن به تیغ کوه، که هیکل کند شب دیجور