دکش

جهان پرست ز دُردکشان مجلس او اگرچه مجلس او در جهان نمی گنجد

در آخر دُردکش از کفر و دین یار که تا بینی حقیقت لیس فی الدّار

گردکشان فرار کنند از صلابتش آید ز آستی چو برون دست قدرتش

خواند سلمان کودکش گفتا که از شیرت رهاند زو نشان جست از پس صد سال و کل دادش که بین

در صومعه از نعره زنانم چه توان گفت؟ در میکده از دُردکشانم چه توان کرد؟

هوشیاری و شب و روز به میخانه_ همدم دُردکشان، همسر مستانی

علما را شبهه نمودند و فتادند به ظن چیره شدکشور ایران را انبوه فتن

همان کاردکش بود دایم به دست به پهلو فرو رفت و او را بخست

زکار بسته بلند است قدر راست روان در آن بساط‌که نی قدکشد عصاست‌گره

بزر کزاده اگر چند کودکش بینی گرش جفا کنی از کارهای هرزه بود