دریاکش

ساغر خالیش از داروی بیهوشی پرست هیچ دریاکش حریف کاسه طنبور نیست

نشد از گریهٔ مستانه ساقی، دل کنم خالی من دریاکش، این پیمانه را مشکل کنم خالی

به هوش باش که دریاکشان نمی گردند حریف باده مردآزمای درویشی

کو ساقی دریاکشان، کو ساغر دریا نشان کز عکس آن گوهر فشان بینی صدف سان صبح را

سرمایه دِهِ گهرفروشان دریاکش بزم باده نوشان

دست ریزش ساقیا هرگز مباد از ما کشی ما ز شاگردان گردابیم در دریاکشی

بهر دریاکشان بزم صبوح کشتی زرنگار بندد صبح

صائب ز آگهی است که دریاکشان عشق عادت به خامشی چو لب جام کرده اند

دست پیش آسمان سازند کم ظرفان دراز همت دریاکشان با جام و مینا دشمن است

جام ما دریاکشان مهر لب خاموش ماست مطرب ما همچو دریا سینه پرجوش ماست