دروب

بدبخت کسی بود که تشبیه دروبست بیچاره ندانست مصور ز مصور

زیر فلک  از منعم ودروبش مپرسید گر خانه همین است همه خانه خرابند

دروب او همه چون پنجهٔ قضا مبرم بروج او همه چون بارهٔ بقا متقن

تیغ هست از جان عاشق گردروب زانک سیف افتاد محاء الذنوب

چه قدر و قیمت دارد رهی و مثل رهی که یاد او کنی و خاطر اندروبندی

هیچ روزن گرچه خالی ازفروغ ماه نیست خانه های بی دروبام است خوش مهتاب تر

هرکجا رفتیم بیدل درد ما پنهان نماند خرقهٔ دروبشی ما لختی از دل پنبه بود

رو دروبال کرد مرا اختر مراد کان مه پی رقیب بد اختر گرفت و رفت

یاری که ندارد از لبش جام طمع کردیم دروبر غم ایام طمع

گفت : هر دینی که دروبنفس عزیزی تراشة قلم زر شود آن دین باطل نبود