دردکش

به یقین واعظان و دردکشان باد پیما و باده پیمایند

از چه در حلقه مستان تو را هم ندهند من که در سلسله دردکشان مشهورم

بر سر کوی مغان بس بود این مرتبه‌ام که نهادند لقب دردکش مصطبه‌ام

پرده دار حرم از دردکشان فارغ و ما چشم بنهاده که از غیب دری بگشایند

من زان گره گوشه نشین، نه دردکش نه جرعه چین می ناب و شاهد نازنین، ساقی محابا داشته

نیست درمان درد من معلوم هست یک دردکش نه درمانیست

خاک ره من باشد زائینه مصفاتر در میکده وحدت از دردکشانستم

دمی که باده عشترت بتان به جام کنند به نزد دردکشان ترک ننک و نام کنند

گفتم: ز شیخ صومعه، کارم شود درست گفتند: او به دردکشان خو نمی‌کند

بودم آن روز درین میکده از دردکشان که نه از تاک نشان بود و نه از تاک نشان