دردمندی

دردمندی است پر و بال اثر افغان را ناخن ناله نی سینه خراش از بندست

بگذائی بسر کوی شما آمده ایم دردمندیم و بامید دوا آمده ایم

صاف درمان کجا خورد بی درد دردمندی سزد که نوشد درد

ز دردمندی من، غیر شاد و من خوشدل که در نیافته بی درد لذت المش

مسکین، من مستمند بندی موقوف سرای دردمندی

همه دردمندی شود تیره خوی بود بی گمانیش از مرگ روی

مبتلایی دردمندی خسته ای مستمندی دست و پا بشکسته ای

دردمندیم و دوای خویشتن چشم داریم از خدای خویشتن

دردمندی کرد بر من شربت دیدار تلخ قند باشد در دهان مردم بیمار تلخ

نشینم من هم از اندوه و دور از کوی او گریم غریب و دردمندی هر کجا دور از وطن گرید