داد

طعن زدی بر همه عاشقان کس چه بدادند دل از دست هان

یا آن صنم مراد دل من دهد نداد یا این صنم‌پرست مسلمان شود نشد

کاندرین ادبار زشت افتاده‌ام مال و زر و نعمت از کف داده‌ام

فرصت پیچیدن دستار، مستان را نداد در چه ساعت گل نمی دانم به گلزار آمده است

چو اندر پرده راه کس نمی‌داد ندیمانش برآوردند فریاد

زهر آمد آن شکر، که او داد سردی و فسردگی نشانی

جام گیتی نما به ما دادند صورت و معنئی مهیا شد

ای جان به سعی درد «نظیری » نمی رود مرگی مگر به داد دل زیستن رسد

بدو گفت ای چراغ و چشم دایه نبینم با تو از داد ایچ مایه

ملایک بر هوا آواز دادند ز شادی وز شگفت : الله اکبر