خون افشان

در سر چشم جفا دیده ی خون افشان کرد دل من هرچه بخوناب جگر گرد آورد

جز لب خشک و چشم خون افشان ما نداریم هیچ زاد سفر

دیده گر بر غیرش اندازد نظر در غم هجرانش خون افشان کنم

چون دل ما خون شد از هجران او چشم ما شاید که خون افشان بود

به مغز ، قصد سر تیغ های آینه رنگ به دیده قصد سر نیزه های خون افشان

خون ناکرده نگویی ز چه روی؟ گرد روی این همه خون افشانم

رفیق از ناله گیرم لب ببندم به این مژگان خون افشان چه سازم

دلا، با غمزه خوبان چه بازی؟ بگو با تیغ خون افشان چه بازی؟

هر در افشانی که خسرو کرد از نوک قلم چشم خون افشان او از نوک مژگان بر گرفت

نشان عشق می‌جویی، عراقی ببین تا چشم خون افشان که دارد؟