خلایق

خلایق که زر در زمین می‌نهند بر او قفل و بند آهنین می‌نهند

بعد درودش سرود کی بخلایق دلیل صد چو منی بر درت کمینه عبد ذلیل

مولانا در بیتی، حقایق را به «درخت» تشبیه کرده‌است. «زیت»، از نظر مولانا همان ایمان است. دل وارسته در آن هنگامه که در شهر حقایق ورود می‌یابد، آنقدر محو جمال آن می‌گردد که عالم خلایق را به بوته فراموشی می‌سپارد. «لاشرقیّه و لا غربیّه» در دیدگاه مولانا، اشاره به لامکانی و دلالت بر فراگیری نور حق در سراسر عوالم هستی دارد.

نفس ایزدی ز سوی یمن بر خلایق نثار بایستی

و آنها که ز سر این سخن آگاهند گمراه خلایق‬اند و خود بر راهند

محتاج کسی باش که محتاج نباشد تقدیر برون است ز تدبیر خلایق

بخوان وَ مِن ثُمُراتِ النَّخیلِ و الاّعناب از کتابِ مُنزَل کآورد مصطفی به خلایق

گویی برای بوس خلایق پدید شد بر دست راست بیضهٔ مهر پیمبرش

خلایق من خدایم چند گویم همه خواهند تا پیوند جویم

سزاوار آنچه نبود در خلایق نماید قبض و آن قبض است لایق

در دیوارهٔ این ضریح نوشته شده است: «هذا روضـæ الانوار و مخزن الاسرار حضرت العلیه العالیه، مهبط فیضان القدسیه مواهب الربانی سرالله فی الارض، وارث علوم الانبیاء و المرسلین، کاشف الدقایق هادی الخلایق، امیر تاج الحق والملّه و الدّنیا و الدّین الحسینی قدّس سره و انا الله برهانه وصلی الله الی جوار تعالی فی اربع ربیع الاول سبع و خمسه و ثمانیه.»

ز سرما خلایق مشوش هنوز ندیدند دودی ز آتش هنوز

در حدیثی از پیغمبر گرامی اسلام می‌خوانیم: «هرکس سورهٔ «اقتربت» (قمر) را یک روز در میان بخواند، روز قیامت در حالی برانگیخته می‌شود که صورتش همچون ماه در شب بدر است، و هرکس آن را هر شب بخواند افضل است، و در روز قیامت نور و روشنایی صورتش بر سایر خلایق برتری دارد.»