دل دل

سر سواران گشته علامت شمشیر دل دلیران گشته نشانه پیکان

خاقانی است و چند هزار آرزوی دل دل را چه جای عشق و چه پروای دلبر است

خرد بر دل دلی پر انتظارست ولیکن عشق در پیشان کار است

ای دل دل جان جان آمد هنگام آن زنده کنی مرده را جانب محشر کشی

نطق را آسایش از آسایش ایام تست ملک را آرام از عدل دلارام تو باد

بتیغ غمزه جانان گشای پهلوی دل دلی که در غم او تنگ شد چنین مگشای

اگر دل دلبری پس دل کدامی اگر دلبر دلی دل را چه نامی

چو دلبر خوش نکرد از وصل خود یکبار ما را دل دل خود ما به یاد وصل او کردیم باری خوش

ز آهم در دل دلبر اثر نیست که دل اخگر شد و دودی نماندست

بس یاد کف رادش بر راست دل دلیل بس باد روی خویش بر خوی خوش گوا