اردنگ

در جیروی ۱۹۱۴، کالتزولاری برندهٔ مرحلهٔ دوم به مسافت ۳۴۰ کیلومتر شد و با اختلاف بیش از یک ساعت با کستانته جیراردنگو رهبر جیرو شد. در مرحلهٔ پنجم بیش از یک ساعت پس از جوزپه آتزینی از خط پایان گذشت و به رتبهٔ دوم پایین آمد؛ ولی در مرحلهٔ بعد با کناره‌گیری آتزینی دوباره رهبر مسابقه شد و توانست صدرنشینی خود را تا پایان حفظ کند و با برتری نزدیک به دو ساعت نسبت به پیرینو آلبینی، قهرمان جیرو شود. در این دورهٔ جیرو، تنها هشت رکابزن توانستند مسابقه را به پایان برسانند.

اردنگ رو به قبله ز بس خورده بنده ات مازندران هزار جریبت رضاقلی

جیرو دیتالیای ۱۹۲۵ ممکن بود آخرین مسابقهٔ کستانته جیراردنگو اسطورهٔ ایتالیایی باشد. همهٔ ایتالیا امیدوار بودند که فاتح مسابقه شود و شکست خوردن او از بیندای تازه‌وارد ۲۳ ساله بسیار ناخوشایند بود. پس از آن جیراردنگو تصمیم گرفت به مسابقه دادن ادامه دهد و رقابت شخصی تند و عمیقی بین این دو نفر ایجاد شد. پس از افول قدرت جیراردنگو، ایتالیایی‌ها انتظار داشتند که دومنیکو پیمونتسی بتواند بیندا را شکست دهد، ولی او نتوانست خواسته‌ها را برآورده کند.

در سال ۱۹۲۹ جیراردنگو یک رکابزن پیست بسیار قدرتمند با نام لئارکو گوئرا را از ونتو کشف کرد و او را جانشین بلافصل خود خواند تا رقیب تازه‌ای برای بیندا باشد. دوچرخه‌سواری گوئرا بسیار شبیه جیراردنگو بود و محبوبیت زیادی داشت. او از حمایت حزب فاشیست ایتالیا لذت می‌برد و افزون بر آن، پشتیبانی رسانه‌ها و جامعهٔ ورزشی را به همراه داشت. بیندا در سوی مقابل، اعلام کرد که هیچ علاقه‌ای به اجرای نمایش ندارد. او تنها به دنبال پیروزی در مسابقات دوچرخه‌سواری بود و هرگاه که گوئرا را شکست می‌داد، انزجار جامعهٔ ایتالیا افزایش می‌یافت. گوئرا ساده و خونگرم بود؛ ولی بیندا سرد و منزوی بود.

در حضور پهلوی اردنگ خوردی‌، مزد شستت هی کتک خوردی و هی بالا نهادی‌، نوش جانت