آمبولی

انفاکتوس ریه هنگامی اتفاق می‌افتد که شریان ریه مسدود شود و قسمتی از ریه بمیرد. بیشتر اوقات در اثر آمبولی ریوی ایجاد می‌شود.

از سال ۱۹۷۶ یازده اجرای حکم مرگ با اتاق گاز در ۴ ایالت آمریکا (آریزونا، کالیفرنیا، مریلند و میسوری) صورت گرفته و محکومین بین آمبولی هوا و اتاق گاز حق انتخاب داشتند.

در ایالات متحده، ادوکسابان برای درمان ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی پس از پنج تا ده روز درمان اولیه با یک ضد انعقاد تزریقی تجویز ممی‌شود. همچنین برای کاهش خطر لخته شدن خون در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بدون دریچه نشان داده شده‌است.

هر غواصی که پس از تنفس در هر سطحی، هوشیاری خود را از دست بدهد یا پس از ۱۰ دقیقه اختلالات عصبی در وی ظاهر شوند، علایم وی به عنوان آمبولی هوا در نظر گرفته می‌شوند.

مقداری هوا معمولاً در حین عمل جراحی و سایر اقدامات پزشکی وارد گردش خون می‌شوند. این آمبولی هوا در سیاهرگ‌ها وجود دارد و در شش‌ها متوقف می‌شود.

آمبولی هوا می‌تواند منجر به مرگ شود اگر حباب بزرگی به قلب برسد و مانع از پمپاژ خون از بطن راست به ریه‌ها شود. با این حال، آزمایش بر روی حیوانات نشان می‌دهد که مقدار گاز لازم برای این اتفاق کاملاً متغیر است. گزارش‌ها در مورد انسان نشان می‌دهند که تزریق بیش از ۲۰ میلی لیتر هوا به داخل سیستم وریدی در میزان بالاتر از 100 میلی لیتر / ثانیه می‌تواند کشنده باشد.

فلبیت یا افروختگی سیاهرگ به التهاب یک سیاهرگ یا ورید گفته می‌شود. این مشکل معمولاً در سیاهرگ‌های سطحی پا رخ می‌دهد. فلبیت با علت ترومبوز به‌نام ترومبوفلبیت شناخته می‌شود. در فلبیت معمولی و سطحی بر خلاف ترومبوز سیاهرگی عمقی احتمال آمبولی ریه بسیار کم است.

آمبولی‌ها بر اساس نوع آن‌ها و ارگانی که درگیر می‌شود درمان می‌شوند. آمبولی لختهٔ خون را با داروهای ترومبولیتیک (لختهٔ آب‌کن) و داروهای ضد انعقاد چون هپارین درمان می‌شوند. در آمبولی‌های بزرگ ریه گاهی عمل جراحی برای برداشتن لختهٔ خون انجام می‌شود. درمان آمبولی چربی حمایتی است.

افزایش مصنوعی تعداد گلبول‌های قرمز در جریان خون به منظور افزایش کارایی بدن ورزشکار است. با توجه به اینکه گلبول‌های قرمز خون اکسیژن را از ریه‌ها به ماهیچهها منتقل می‌کنند، بنابراین افزایش این سلولهای اکسیژنرسان موجب افزایش حجم هوای جذبی در ریهها شده و به دنبال آن توان عضلانی و استقامت ورزشکار نیز افزایش می‌یابد، عوارض جانبی مصرف اریتروپویتین شامل افزایش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی و افزایش احتمال سکته، آنفارکتوس قلب و آمبولیسم است. این دارو را در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتی گراد می‌توان نگه داری کرد و به مدت ۷ روز در دمای محیط بدون باز کردن کاور آمپول قابل نگه داری است و در دمای زیر ۲ درجه هیچ‌گونه محدودیتی نگه داری و استفاده ندارد.

پرفشاری خون مهم‌ترین عامل خطرِ قابل پیشگیری در مرگ زودرس در سراسر جهان است. پرفشاری خون باعث افزایش خطرِ بیماری‌ایسکمیک قلب، سکته مغزی، بیماری شریان‌های پیرامونی و دیگر بیماری‌های قلبی عروقی شامل نارسایی قلب، آنوریسم آئورت، تصلب شرایین فراگیر و آمبولی ریه می‌شود. پرفشاری خون همچنین عامل خطر در اختلال شناختی، زوال عقل و بیماری مزمن کلیوی می‌باشد.