آبگریز

نوردل‌ها اغلب در دستگاه گوارش موجودات دریایی مختلف یافت می‌شوند که با شسته شدن نرم‌کننده‌هایی مانند فتالات‌ها باعث آسیب فیزیولوژیکی می‌شوند. نوردل‌ها می‌توانند دو نوع ریزآلاینده را در محیط دریایی حمل کند: افزودنی‌های پلاستیکی محلی و آلاینده‌های آبگریز جذب شده از آب دریا. به عنوان مثال، غلظت پلی کلر بی فنیل و دی کلرو دی فنیل دی کلرو اتیلن بر روی نوردل‌های جمع‌آوری‌شده از آب‌های ساحلی ژاپن تا ۱میلیون برابر بیشتر از این مقدار در آب دریا در حالت عادی بوده است.

اثر آبگریز دلیل جداسازی مخلوط روغن و آب به دو جزء است. این اثر همچنین دارای اثرات مرتبط با زیست‌شناسی، از جمله: غشای سلولی و تشکیل وزیکول، تاشدگی پروتئین، قرار دادن پروتئین‌های پوسته‌ای در محیط چربی غیر قطبی و تجمع مولکول کوچک پروتئین است. از این رو اثر آبگریز برای زندگی ضروری است. موادی که این اثر در آن مشاهده شده‌است به عنوان آبگریز شناخته می‌شوند.

استئارات روی (زینک استئارات) پودری سفید رنگ میکرونیزه و آبگریز است که در خانواده صابون‌های روی قرار دارد . این ماده پر کاربرد صنعتی از واکنش اسیدهای چرب با ترکیبی از فلز روی حاصل می‌شود ،.

ساختار هر لایه از غشاء از مولکول‌های فسفولیپید تشکیل شده‌است. انتهای فسفات هر مولکول فسفولیپید در آب محلول بوده و آب‌دوست است و انتهای دارای ساختار اسید چرب فقط در چربی‌ها محلول بوده و آب‌گریزاست. بخش‌های آب‌گریز غشا (دم اسیدچرب آبگریز) به هم نزدیک بوده و این پدیده منجر به عدم نزدیکی و نفوذ آب درون ماتریکس برون‌سلولی به سلول می‌شود.

بسیاری از مواد آلی (مانند چربی‌ها و روغن‌ها و آلکان‌ها) آبگریز هستند؛ یعنی در آب محلول نیستند. بسیاری از مواد غیر آلی نیز محلول نیستند؛ از جمله، اکثر اکسیدهای فلزات، سولفیدها و سیلیکات‌ها.

اثر آبگریز گرایش مشاهده شده از مواد غیر قطبی برای تجمع در محلول آبی و حذف مولکول‌های آب است. کلمه آبگریز به معنای واقعی کلمه به معنای «ترس از آب» است و تفکیک آب و مواد غیر قطبی را توصیف می‌کند، که پیوند هیدروژن را بین مولکول‌های آب به حداکثر می‌رساند و سطح تماس بین آب و مولکول‌های غیر قطبی را به حداقل می‌رساند. از نظر ترمودینامیک، اثر آبگریز تغییر انرژی آزاد آب در اطراف یک املاح است. تغییر مثبت انرژی آزاد از حلال اطراف، آبگریز بودن را نشان می‌دهد، در حالی که یک تغییر منفی انرژی آزاد دلالت بر آبگریزی دارد.

وقتی در یک سیستم دو فازی غیرقابل انعطاف متشکل از حلالهای آلی و آبی قرار گیرد، ترکیب آمفیفیلیک دو فاز را تقسیم می‌کند. میزان بخش‌های آبگریز و آب دوست میزان پارتیشن‌بندی را تعیین می‌کند.

آبگریزی از جمله خصوصیات فیزیکی سطحی یک ماده است. مواد آبگریز به دلیل ناهمواری‌های سطحی میکرومتری و نانومتری خود، اجازه پخش شدن یا جذب شدن آب روی سطح را نمی‌دهند و از این رو موجب قطره‌ای شدن آب و سر خوردن آن می‌شوند.