آباد
معنی کلمه آباد در لغت نامه دهخدا

آباد

معنی کلمه آباد در لغت نامه دهخدا

( آباد ) آباد. ( ص ) ( از پهلوی آپاتان ، شاید مرکب از آو + پاته ) عامر. عامره. معمور. معموره. مزروع. آبادان. مسکون. مقابل ویران و ویرانه و بائر و خراب و یباب :
ز توران زمین تا بسقلاب و روم
ندیدند یک مرز آباد و بوم.فردوسی.یکایک همه نام وکین توختیم
همه شهر آباد را سوختیم.فردوسی.مرا پادشاهی آباد هست
همان گنج و مردی و نیروی دست.فردوسی.زمینی که آباد هرگز نبود
بر او بر ندیدند کشت و درود.فردوسی.به گودرز فرمود پس شهریار
که رفتی کمربسته کارزار
نگر تا نَیازی به بیداد دست
نگردانی ایوان آباد پست.فردوسی.به آباد و ویرانه جایی نماند
که منشور تیغ مرا برنخواند.فردوسی.هر آن بوم و بر کان نه آباد بود
تبه بود وویران ز بیداد بود
درم داد و آباد کردش ز گنج
ز داد و ز بخشش نیامد برنج.فردوسی.هر آنجا که ویران بد آباد کرد
دل غمگنان از غم آزاد کرد.فردوسی.تو دانی که من جان فرزند خویش
برو بوم آباد وپیوند خویش
بجای سر تو ندارم بچیز
گر این چیزها ارجمند است نیز.فردوسی.تو ازبهرت آن کو شُد آباد داشت
بدیگر کس آباد باید گذاشت.اسدی. || تندرست. سالم. بی گزند :
ترا ای برادر تن آباد باد
دل شاه ایران بتو شاد باد.فردوسی.تن شاه محمود آباد باد
سرش سبز بادا دلش شاد باد.فردوسی.اگر کشور آباد داری بداد
بمانی تو آباد و از داد شاد.فردوسی.بدیشان چنین گفت کآباد باد
شما را تن و دل پر از دادباد.فردوسی.نه کیخسرو آباد ماند نه تخت
بایران نه بوم و نه شاخ درخت.فردوسی.همیشه تن آباد با تاج و تخت
ز رنج و غم آزاد و پیروز بخت.فردوسی.مرا گفت بگیر این و بزی خرّم و دلشاد
اگر تَنْت خرابست بدین آب کن آباد.کسائی.جاودان شاد زیاد آن بهمه نیک سزا
تنش آباد و خرد پیر و دل و جان برناه.فرخی.خانه آباد و خانه آبادان ؛ دعا و آفرینی است.
|| مرفّه. بساز. بسامان. منظم. مرتب. آراسته. منتسق. توانگر. پُرمایه. تمام سلاح. روا. مجری. برونق :

معنی کلمه آباد در فرهنگ معین

( آباد ) [ په . ] (ص . ) ۱ - معمور، دایر. ۲ - مزروع ، کاشته . ۳ - پر، سرشار. ۴ - سالم . ۵ - منظم ، سامان . ۶ - شادمان ، خرم . ۷ - مرفه .
[ ع . ] ( اِ. ) جِ ابد، جاوید بودن ها.

معنی کلمه آباد در فرهنگ عمید

( آباد ) = ابد
۱. ویژگی جایی که مردم در آن زندگی می کنند: مانند تو آدمی در آباد و خراب / باشد که در آیینه توان دید و در آب (سعدی۲: ۷۱۵ ).
۲. ویژگی جایی که آب و گیاه دارد و باصفا و بارونق است، خُرم: بدو گفت کای خواجهٴ سالخَورد / چنین جای آباد ویران که کرد؟ (فردوسی: ۶/۴۴۸ ).
۳. [مجاز] دایر، برقرار: بقاش باد که از تیغ او و بازوی اوست / بنای کفر خراب و بنای دین آباد (فرخی: ۳۴ ).
۴. در دنبالۀ نام ده و شهر می آید و بیشتر مرکب با نام بناکننده یا آبادکنندۀ آن ده یا شهر است: حسن آباد، فیروزآباد.
۵. [قدیمی، مجاز] شاداب.
۶. [قدیمی] آکنده، غنی، پُر: همیدون سپهدار او شاد باد / دلش روشن و گنجش آباد باد (فردوسی: ۶/۱۳۶ ).
۷. [قدیمی] سالم، تندرست: تو را ای برادر تن آباد باد / دل شاه ایران به تو شاد باد (فردوسی: ۸/۴۲۰ ).

معنی کلمه آباد در فرهنگ فارسی

( آباد ) (اسم ) جمع ابد جاوید بودنها
عامر مزروع آبادان

معنی کلمه آباد در فرهنگ اسم ها

اسم: آباد (پسر) (فارسی) (تلفظ: abad) (فارسی: آباد) (انگلیسی: abad)
معنی: تندرست و مرفه، آراسته

معنی کلمه آباد در دانشنامه عمومی

آباد. - آباد پسوندی است که در بسیاری از نام های شهرها و روستاهای آسیای غربی، مرکزی و جنوبی دیده می شود. این پسوند فارسی است و به معنی «مکان کشت شده» ( دهکده، شهر، منطقه ) است و معمولاً به انتهای نام بنیانگذار یا حامی شهر اضافه می شود و نام مکان را تشکیل می دهد. لغتنامهٔ دهخدا معنی آن را «عامر، عامره، معمور، معموره، مزروع، آبادان، مسکون و مقابل ویران، ویرانه، بایر، خراب و بی آب» تعریف می کند.
در شبه قاره هند، آباد میراث حاکمان مسلمان فارسی زبان مثل گورکانیان است.
این پسوند در ایران بسیار رایج است و هزاران آباد در آن کشور دیده می شود، که اکثر آنها روستاهای کوچک هستند. استان مرکزی به تنهایی شامل ۴۴ حسین آباد، ۳۱ علی آباد، ۲۳ حاجی آباد، ۲۲ حسن آباد و غیره دارد.
مکان با نام یکسان:
• عباس آباد
• احمدآباد
• اکبرآباد
• علی آباد
• الله آباد
• اورنگ آباد
• فیض آباد
• حاجی آباد
• حسین آباد
• حیدرآباد
• جهان آباد
• کوثرآباد
• خرم آباد
• نظام آباد
• رضاآباد
• صاحب آباد
• شاه آباد
• سکندرآباد
• خیرآباد
آباد (تنگستان). آباد، شهری است از توابع بخش مرکزی شهرستان تنگستان در استان بوشهر که در ۲۸ آذر ۱۳۹۱، ارتقاء یافت.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهر ۳٬۵۰۳ نفر ( در ۹۳۶ خانوار ) بوده است.
در خصوص تاریخچه باستانی آباد بجز چند مکان مدفون اطلاع دیگری در دست نیست. مکانهایی که قدمت آباد در سلسله ساسانیان را تأیید می کند. شهری سرسبز که بر اثر سیل مدفون شده و خالی از سکنه می گردد. در اواخر سلسله زندیه افرادی از ایل زنگنه که به قصد کمک به لطفعلی خان زند و جمع آوری نیرو به دشتی و دشتستان آمدند و در محل شهر کنونی آباد سکنی گزیدند. پس از دستگیری لطفعلی خان توسط محمد خان قاجار و نابینا و کشته شدن او، فرستادگان وی در آباد مانده و نام گزفاق که نام محلی در کرمانشاه می باشد را بر آن نهادند. [ نیازمند منبع]
در نزدیکی شهر تلی از خاک وجود دارد که در زیر آن کاخی مشهور به کوشک مربوط به دوره ساسانیان وجود دارد، ماهیت تپه کوشک هنگام تسطیج آن و هویدا شدن قسمتی از ساختمان مدفون در زیر تپه ( برابر تصویر ) کشف شد اما به دلیل عدم پیگیری مسئولان ذی ربط در خصوص ثبت این اثر تاریخی در فهرست آثار ملی و عدم ممانعت از تخریب آن متأسفانه مالک زمین در اواسط سال ۹۱ تل مذکور را با خاک یکسان کرد. از این رو قدمت تاریخی این شهر به پیش از میلاد مسیح برمی گردد و به عقیده عده ای شهر گمشده توز همین آباد می باشد. همچنین در بالاترین ارتفاعات کوه آباد واقع در ضلع شرقی شهر قلعه ای وجود دارد که به دوره نوسنگی یعنی حدود ۷۰۰۰ سال پیش برمی گردد که به علت صعب العبور بودن مسیر آن تاکنون در فهرست آثار ملی ثبت نشده است. [ نیازمند منبع]
برابر نظریات یکی از مورخین که برای اولین بار نظریه مدفون شدن شهر قدیمی توز در زیر شهر کنونی آباد به علت سیل را مطرح کرد، تاریخ نگاران دیگر در صدد جستجو و کندوکاو در جهت یافتن مدارک و اثبات این قضیه برآمدند. وی در مقاله ای تحت عنوان ( توز زنده است ) به این موضوع پرداخته و در قسمتی از آن مقاله چنین نوشته است: «تطابق موقعیت طبیعی و جغرافیایی کنونی آباد با مکان توصیف شده شهر توز توسط مورخین قدیمی که شهر توز را بین کوهستان و تپه های ماهور وصف کرده اند، بطوریکه رودخانه ای از کنار آن می گذشته است؛ مورخین امروزی را به این یقین رسانده است که شهر گمشده توز که مکان دقیق آن تا به امروز نامشخص بوده و تمدن غنی آریایی در آن جای داشته، در حدود شهر آباد بوده است. »
معنی کلمه آباد در فرهنگ معین
معنی کلمه آباد در فرهنگ عمید
معنی کلمه آباد در فرهنگ فارسی

معنی کلمه آباد در ویکی واژه

ویژگی جایی که دارای آب و گیاه فراوان است. جایی که دارای وسایل زندگی است و مردم در آن سکونت دارند. معمور، دایر. مزروع، کاشته. پر، سرشار. سالم. منظم، سامان. شادمان، خرم. مرفه.
(جمعِ): ابد، جاوید بودن‌ها.

جملاتی از کاربرد کلمه آباد

محمدبخش‌خان شاه‌جهان‌آبادی معروف به آشوب هندی از شاعران پارسی‌گوی هند در سدهٔ دوازدهم ه‍.ق است. آشوب در سال ۱۱۹۹ ه‍.ق درگذشت. کلیات او مشتمل بر پنجاه‌هزار بیت است.
ناصر گیوه‌چی محمدعلی خجسته‌پور محمدمهدی یعقوبی پرویز جلایر رحیم علی‌آبادی منصور برزگر عباس جدیدی مسعود مصطفی جوکار علیرضا رضایی سجاد انوشیروانی احسان حدادی صادق گودرزی محمد باقری معتمد علی داوودی
ما در عدم آباد ازل خوش خفته بی ما رقم عشق تو بر ما زده‌اند
ز بینایی نظر بیگانهٔ چشم نزول آباد حسرت خانهٔ چشم
بد و قریه ای داد آباد و پاک پر از چشمه آب پر باغ و تاک
از استادان وی در حوزه علمیه نجف می‌توان به مصطفی تبریزی، میرزا محمدباقر اصطهباناتی، احمد شیرازی، علی محمد نجف‌آبادی، ملا علی‌اصغر مازندرانی، رضا همدانی، میرزا محمدتقی شیرازی و حسین نوری (محدث نوری) اشاره کرد.
بر تو آراسته ربع مسکون به تو افروخته آبادانی
چه عیش‌ های مهنا که روی داد به ما بدین چمن که بدو باد روی آبادی
امام‌زاده گنجو، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد در استان فارس ایران است.
احمدآباد یکی از محله‌های شهر لواسان واقع در بخش لواسانات شهرستان شمیران استان تهران کشور ایران است. این محله در دو کیلومتری جنوب غربی محله گلندوئک شهر لواسان و متصل به محله شورکاب قرار دارد.
صمدیان بازیکن تیم دخانیات بود و در ۱۳۲۴ به دعوت پرویز خسروانی، از پایه‌گذاران تیم دوچرخه‌سواران، به این تیم پیوست تا یکی نخستین بازیکنان و بنیان‌گذاران این تیم باشد. صمدیان در بازی تیم تاج با تیم کلنی آبادان در ۱۳۳۴ مصدوم شد و پس از این مصدومیت دیگر به فوتبال ادامه نداد.
ز ویرانی آبادتر خانه عشق نسیمی کند شهر بند هوس را
ایل چاشم یکی از ایلات طبری منطقه چاشم شهرستان مهدی شهر و دهستان قهاب رستاق بخش امیرآباد شهرستان دامغان و دهستان طرود شهرستان شاهرود در استان سمنان می‌باشد که به گویش چاشمی از زبان طبری صحبت می‌کنند.
استانه (عنبرآباد)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان عنبرآباد در استان کرمان ایران است.
خداوندا ! بزی شادان ، برسم و سیرت رادان ابا شادی تو آبادان ، بمشکین بادۀ احمر
شها بجشن فروردین بماه فروردین آزادی کزین بردان و دین کیان، سروش آورد ترا دانایی و بینایی بکاردانی، و دیر زیو باخوی هژیر، و شاد باش بر تخت زرین، و انوشه خور بجام جمشید، و رسم نیاکان در همت بلند و نیکوکاری و ورزش داد و راستی نگاه دار، سرت سبزباد و جوانی چو خوید، اسپت کامگار و پیروز، و تیغت روشن و کاری بدشمن، و بازت گیرا (و) خجسته بشکار، و کارت راست چون تیر، و هم کشوری بگیرنو، بر تخت بادرم و دینار، پیشت هنری و دانا گرامی، و درم خوار، و سرایت آباد، و زندگانی بسیار،
با چنین آبادی ملک و خوشی و کر و فر با خودآرائی و آرایش نبود او را نظر
استخر در استان فارس در جنوب غربی ایران واقع شده‌است که از نظر تاریخی به نام‌های پارسه (فارسی باستان)، پارس (فارسی میانه) و پرسیس (یونانی) شناخته می‌شود. ویرانه‌های استخر در دره رودخانه پلوار (سیوند) در فاصله در فاصله ۵ کیلومتری تخت جمشید و به فاصله ۵۴ کیلومتری شیراز، بین کوه رحمت و کوه نقش رستم (حاجی‌آباد) در جایی که دره رودخانه به دشت مرودشت باز می‌شود، قرار دارد. تخت جمشید نیز در دشت مرودشت واقع شده‌است.
در محله صاحب آبادی برون سیر می کردیم با ذوق درون
از روستاها و آبادی‌های همجوار نشترود می‌توان به پل خواب، سیرا، ورزن، هرین، لیلستان، کلوان، اویزر، آیگان و از جنوب به کوه‌های روستای دروان اشاره کرد که بعضاً قرابت فامیلی نیز مابین اهالی این روستا ها وجود دارد.[نیازمند منبع]