آب و رنگ

ایکه رخسارت ز روی لاله آب و رنگ برد دامن پاک تو از آیینه دل زنگ برد

گریه را بی‌کاوش مژگانت آب و رنگ نیست ناله بی‌کیفیّت درد تو سیر آهنگ نیست

این چه رخسارست، گویا چهره پرداز بهار آب و رنگ صد چمن را صرف یک گل کرده است

شمع گل بر کردهٔ نور چراغ حسن اوست لاله با این جوش آب و رنگ داغ حسن اوست

به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

عجب نبود نگاهم آب و رنگ آه اگر دارد سرشک آسا سر از چاک جگر می آورد بیرون

ای تازه گل که رشک بهارست عارضت خالی مباد این چمن از آب و رنگ تو

ای ز باران حوادث جود را صد آب و رنگ وی ز شمشیر جهادت فتح را صد فتح باب

آب و رنگ جمال زیبایان زیب و حسن کمال زیبائی

در این میان تأثیر موسیقی ایرانی به خصوص بر گروه پنج بسیار شاخص و قابل توجه بود. برای نمونه نیکلای ریمسکی- کورساکف، یک ملودی ایرانی را برای ساخته خود به نام «ملادا» از یک مطرب ایرانی یادداشت کرد. بالاکیرف و موسورگسکی نیز ملودی‌های ایرانی را نت‌نویسی می‌کردند. موسورگسکی، آب و رنگدارترین «رقص دختران ایرانی» را در اپرای خوانشینا مورد استفاده قرار داد. در ضمن، خود اینکار یعنی کاربرد این رقص در این نمایش آوازی، به‌طور قطع حکایت از وجود ملودی‌های ایرانی در روسیهٔ سدهٔ شانزدهم می‌کند.

جهان، یغما گر بس آب و رنگ است مرا هم چون تو وقت، ایدوست، تنگ است

آب و رنگ حسنش از جوش نیاز عاشق است بر گل آن رو سرشک ما طراوت گشته است