( آداد ) آداد. ( ع اِ ) ج ِ اَدّ و اِدّ و اِدّه. اداد. [ اَدْ دا ] ( اِ ) در لغت بربری ، نام گیاهی است که بعربی اشخیص گویند. در لغت بربرهمزه کلمه اصلی است. رجوع به اشخیص شود. شوک العلک.بشکراین. خامالاون لوقس . اقسیا. ( ترجمه ابن بیطار ). و رجوع به ادّادا شود. اﷲداد. [ اَل ْ لاه ] ( اِخ ) از امرای لشکر امیرتیمور گورکان. وی برادر سیف الدین بود. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ( فهرست ) شود. اﷲداد. [ اَل ْ لاه ] ( اِخ ) دهی است جزء دهستان کله بور بخش مرکزی شهرستان میانه در 31 هزارگزی جنوب باختری میانه و 31 هزارگزی شوسه تبریز به میانه. کوهستانی و معتدل است. سکنه آن 100 تن هستند که مذهب تشیع دارند و بترکی سخن میگویند. آب آن از چشمه ، محصول آن غلات ، نخودسیاه ، بزرک و عدس ، و شغل مردم زراعت و گله داری است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ). اﷲداد. [ اَل ْ لاه ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مانه بخش مانه شهرستان بجنورد در 2 هزارگزی شمال باختری مانه سر راه مالرو محمدآباد. جلگه و گرمسیر است. سکنه آن 65 تن شیعه هستند که به کردی و فارسی سخن میگویند. آب آن از رودخانه اترک و محصول آن غلات ، پنبه و برنج ، و شغل مردم زراعت است.راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ). اﷲداد. [ اَل ْ لاه ]( اِخ ) سرهندی. او راست کتاب مدارالافاضل در لغت فارسی. رجوع به فهرست کتابخانه سپهسالار ج 2 ص 227 شود.
اداد (ایزد). اَدَد ( آداد ) ، یا هدد یکی از خدایان میان رودان است. در اسطوره ها او را خدای تندر و آذرخش می دانند. وی در هنگامه طوفان بزرگ، طوفانی بس عظیم می فرستد، تا اوتنپیشتیم ( نوح بابلی ) کشتی خود را به آب اندازد.
معنی کلمه آداد در ویکی واژه
آداد از خدایان تمدن بین‌النهرین شناخته شده و نام آدادنراری مؤسس سلاله آشور با آداد شروع می‌شود. آداد به صورت g- jadšuš- diri در لغت‌نامه کوچک کاسی- اکدی ثبت شده.
جملاتی از کاربرد کلمه آداد
وقایع و جهان‌گشایی ملکه سمیرامیس بعد از سال ۸۰۲ پ.م بر ما مجهول است. سمیرامیس و آداد نراری سوم بعد از آن تاریخ پنج بار به خاک ماد لشکر کشیدند. به گفتهٔ کتسیاس سمیرامیس به نقاط دور دست مشرق تا غرب لشکر کشید و جنگ کرد. گر چه اعتماد به گفته‌های کتسیاس دشوار است ولی محتملا تا حدّی روایت موثقی را نقل کرده‌است، زیرا در فاصلهٔ سال‌های - ۷۸۸ تا ۸۰۲ پ.م. - آشوریان پیشرفت مهمی بسوی مشرق کردند اگر چه گمان نمی‌رود به اراضی اصلی غرب دست یافته باشند.
شهرهای برمیو، سوندریو، بلاجیو، لکو و لودی در امتداد این رودخانه در ایتالیا قرار دارند. رودخانه آداد قبلاً مرز بین جمهوری ونیز و قلمرو دوک میلان پس از معاهده لودی در سال ۱۴۵۴ میلادی بودو در اداوار تاریخی جنگهای بسیار در این منطقه رخ داده است بخصوص که ناپلئون، امپراتور فرانسه در سال ۱۷۹۶ در اطراف شهر لودی قوای اتریشی را شکست داد. چند جنگ نیز در حومه شهر کاسانو دی آدا رخ داده است.
اَبدَدانَ، سرزمینی در غرب ماد بود که در سنگ‌نوشته‌ها و سالنامه‌های سلطنتی آشوری نو به آن اشاره شده‌است. آشوری‌ها، اسب و خراج‌های دیگری از آن‌جا دریافت می‌کردند. در سنگ‌نوشتهٔ شلمنسر سوم، این سرزمین در جنوب شرق پارسوا و شمال شرق بیت همبان قرار گرفته‌است. آداد-نراری سوم شاه آشوری، ادعا می‌کند که آن‌جا را فتح کرده‌است؛ بر پایهٔ سنگ‌نوشتهٔ وی، ابدَدانَ در بین البریا و نائیری واقع شده‌است. لشکرکشی او علیه این سرزمین و کشورهای همسایه‌اش در سال ۸۰۲ پیش از میلاد روی داد.
آشوریان در سال -۸۰۲ پ.م. - مدعی فرمانروایی بر الی پی، خارخار، آرازیاش، مسو و کشور مادی‌ها و سراسر گیزیل بوندا و ماننا و پارسوآ و آلابریا در قسمت علیای زاب کوچک و آبدادان تا آندیا و دریای کاسپی بودند. همهٔ این سرزمین‌ها در لوح نبشتهٔ شامشی آداد پنجم تحت عنوان نائیری نام‌گذاری شده‌اند.
بین النهرین:آرمانی در معاهدات سارگون در بخشی که به مناطق واقع در آشور و بابل یا سرزمین‌های مجاور شرق، برخلاف ابلا سوریه، در غرب، اشاره می‌کند، یاد شده است. پادشاه متأخر آداد-نیراری اول آشور نیز از آرمانی که در شرق دجله و در مرز بین آشور و بابل قرار دارد یاد می کند.مورخانی که با شناسایی آرمانی اکدی در معنی آرامی سوریه مخالف هستند، آن را (همراه با ابلا اکدی) در شمال کوه های حمرین در شمال عراق قرار می دهند.
آداد-نراری دوم ناحیهٔ آن سوی زاب سفلی، از هابهی و زاموآ تا گردنه‌های کشور نامار را درنوردید و قبل از آن نیز به سوی سرچشمهٔ زاب علیا رفت و به کشور مهری که در نزدیکی کرانه‌های غربی دریاچهٔ ارومیه واقع بود، رسید. در عهد شاهان بعدی، توکولتی-نینورت ی دوم که در سال ۸۸۵ پ. م؛ و آشور-ناصیر-پال دوم که در سال‌های ۸۸۳، ۸۸۱، و ۸۸۰ پ. م لشکرکشی کردند، تجاوز و لشکرکشی به سرزمین‌های شرقی ادامه یافت.
