اسپرانتو

کاشف آن، نام اسپرانتو را به خاطر زبان فراساخته ی اسپرانتو روی آن گذاشته و سیارک دیگری را نیز با نام خالق زبان بین‌المللی اسپرانتو، دکتر لودویک زامنهوف، زامنهوف ۱۴۶۲ نامیده‌است.

بنابر تعریفی که از زبان زنده شده‌است، زبان اسپرانتو، زبانی زنده است که حتی مطابق با کمینه‌گراترین برآوردهای انجام شده، بیش از یک قرن است که به‌طور روزانه توسط میلیون‌ها انسان در سراسر جهان در زمینه‌های گوناگون مورد استفادهٔ شفاهی و کتبی است، بالغ بر صدها مجله و روزنامه به آن منتشر می‌شود و هزاران کتاب (چه اصیل و چه ترجمه‌شده از زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت جهان) به آن منتشر گردیده‌است؛ و میلیون‌ها سایت و صفحهٔ اینترنتی به آن وجود دارد که از جمله شامل ایستگاه‌های متعدد رادیویی و تلویزیونی به این زبان است.

و بالأخره، به دلیل دورنمای جهانی‌ای که اسپرانتو در اختیار فراگیرنده‌اش می‌گذارد، این زبان بیش از هر زبان ملیِ دیگری می‌تواند در جهت شکل‌دهی به فرهنگ جهانی نقش داشته باشد، چراکه هریک از زبان‌های ملی، تنها قادر است شناختی از فرهنگ ملت یا مللی را که زبان مربوط متعلق به آن است، در دسترس فراگیرندهٔ خود قرار دهد، و در عین حال، این تمایل نیز در زبان‌های ملی وجود دارد که شخصِ فراگیرنده را از فرهنگ‌های دیگر جدا سازد.

زبان اسپرانتو برخلاف زبان‌های دیگر دارای الفبای آوایی یا فونتیک است، یعنی هر حرف الفبا فقط به یک صورت تلفظ می‌شود و برای نگاشتن هر صدا تنها یک حرف به‌کار می‌رود. به این دلیل خواندن و نوشتن یا 'تلفظ و املا' در زبان اسپرانتو بسیار آسان است و پس از فراگیری الفبای آن، هیچ مشکلی برای نوشتن و تلفظ وجود نخواهد داشت. در نتیجه فراگیری زبان اسپرانتو بدون معلم و کلاس، و تنها با کمک یک کتاب یا وب‌سایت خودآموز، به آسانی ممکن است.

شانسی بزرگ برای اسپرانتو پدیدار شد، هنگامی که در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی، نمایندگان ایران در جامعه ملل پیشنهاد دادند تا اسپرانتو به عنوان زبان ارتباطات بین‌المللی پذیرفته شود. در بین این مبحث حمله‌های شدیدی به اسپرانتو شد. مخصوصاً هیئت فرانسوی هیاهوی بسیاری ضد این طرح راه انداخت. از نگاه فرانسویان، زبان فرانسه باید زبان بین‌المللی می‌شد. پیشنهاد ایران شکست خورد.

طبق اطلاعات موجود، کشتی اسپرانتو در طول عمر طولانی و ۷۰سالهٔ خود، اغلب بین بنادر جزایر قناری در رفت‌وآمد بود.

مادرش یک کاتولیک فرانسوی بود و پدرش یک مسیحی یگانه‌پرست مجار. پدر بزرگش الکساندر سکلی یک شاعر بود و اسقف کلیسای توحیدی. ادموند دکترای فلسفه و روانشناسی تجربیش را در دانشگاه بابش-بولیایی در کلوی-ناپوکا گرفت و با زبان‌های سانسکریت، آرامی، یونانی و لاتین به خوبی آشنایی یافت. او همچنین به بسیاری از زبان‌های زنده آشنایی داشت و کتاب‌هایش را به زبان‌های انگلیسی، رومانیایی، اسپرانتو، آلمانی، فرانسوی، مجاری و اسپانیایی می‌نگاشت.

در چند آزمایش دیگر، نقش کمک‌آموزشی اسپرانتو در زمینه‌هایی غیر از آموزش زبان بیگانه، به اثبات رسیده است. برای مثال، طبق نتایج آزمایش‌هایی که در ایتالیا انجام شد، دخترانی که در مدرسه زبان اسپرانتو را آموختند، نسبت به همتایان دیگر خود که این زبان فراساخته را فرانگرفته بودند، نمرات بهتری در امتحانات مربوط به زبان ایتالیائی خود کسب کردند. این امر نشان‌دهندهٔ این واقعیت است که آموزش زبان اسپرانتو شناخت فرد را حتی از زبان مادری‌اش نیز عمیق‌تر می‌سازد.

بر روی نمای اصلیِ «مرکز همایش‌های اسپرانتو»، که دارای تجهیزات و طراحی لازم برای برگزاری کنسرت‌ها نیز هست ، کلمهٔ «اسپرانتو» با حروف رنگی بزرگ و ارتفاع بیش از ۱۰ متر نقش بسته است.

به عنوان نمونه، بنابر سرشماری‌های انجام شده در کشور مجارستان، ۹۴۲ اسپرانتودان در سال ۱۹۴۱، و ۲۰۸۳ اسپرانتودان در سال ۱۹۹۰، ۴۵۷۵ در سال ۲۰۰۱ و ۸۳۹۷ در سال ۲۰۱۱ در این کشور وجود داشته‌است. برای تعداد ۹۸۵ تن از این اسپرانتودانان، زبان فراساختهٔ اسپرانتو حکم زبان مادری را داشته و در خانواده صحبت می‌شده‌است. به دیگر سخن، ایشان اسپرانتودان مادرزاد تلقی می‌گردند.