( آکج ) آکج. [ ک َ ] ( اِ ) قلاب آهنین که سقایان و فقاعیان بدان یخ در یخدان افکنند. یخ گیر. || قلابی بزرگ آهنین بر سر چوبی کرده که بدان کشتی دشمن فراکشیدندی یا مرد از کشتی دشمن ربودندی : بجستند تاراج و زشتیش را به آکج کشیدند کشتیش را.عنصری.|| علف شیران. زعرور. تفاح البرّی. اَکَج.شاید زالزالک و کویج یا ازگیل. اکج. [ اَ ک َ ] ( اِ ) میوه ایست کوهی که در تهران زال زالک و در خراسان علف شیران و به تازی زعرور گویند. ( از آنندراج ) ( از هفت قلزم ) ( از برهان ) ( از ناظم الاطباء ). زعرور. در منتهی الارب چ تهران الج نوشته شده است. ( یادداشت مؤلف ). کری.( در تداول مردم قزوین ). و رجوع به زعرور و زال زالک شود. || کلنگ سرتیز فقاعیان که بدان یخ شکنند. ( لغت فرس اسدی نسخه خطی نخجوانی ) : به زخم عدو دسته شد ناپدید اکج را گرفته به جنگ آمدند.عنصری ( از لغت فرس ).و رجوع به آکج شود.
معنی کلمه آکج در فرهنگ معین
( آکج ) (کَ ) ( اِ. ) چنگک ، قلاب آهنی .
معنی کلمه آکج در فرهنگ عمید
( آکج ) کجک، چنگک، قلاب آهنی .
معنی کلمه آکج در فرهنگ فارسی
( آکج ) ( اسم ) ۱ - گیاهی است صحرایی که آنرا علف شیران گویند لفاح البری تفاح البری زعرور اکج . ۲ - زالزالک ازگیل کویج . قلاب آهنی کجک، چنگک، قلاب آهنی میوه ایست کوهی که در تهران زال زالک و در خراسان علف شیران و به تازی زعرور گویند .
معنی کلمه آکج در دانشنامه عمومی
آکج. آکِج یک ابزار نیزه مانند دراز است که در ماهی گیری، وال گیری و فوک گیری و دیگر شکارهای دریایی به کار می رود تا ماهی های بزرگ یا پستانداران دریایی بزرگ مثل نهنگ ها را بگیرند. این کار با نیزه زدن به حیوان هدف و مهار کردن آن با نوک منحنی نیزه انجام می شود و به ماهیگیر اجزا می دهد از طناب یا زنجیر متصل به انتهای پرتابه بهره ببرد تا جانور را بگیرد. یک آکج می تواند همچنین به عنوان سلاح نیز به کار رود. در دهه ۱۹۹۰، تعدادی سر آکج که به عنوان آکج های سملیکی یا آکج کاناندا معروف اند در منطقه کاتاندا در زئیر ( اکنون جمهوری دموکراتیک کونگو ) یافت ش. به عنوان اولین آکج های شناخته شده، این سلاحها ۹۰ هزار سال پیش ساخته و استفاده شده اند به احتمالاً زیاد برای نیزه زدن به گربه ماهی. بعداً در ژاپن، ماهی گیری با نیزه ( آکج ) در دوران پارینه سنگی رایج شد به ویژه در دوره های سولوترئان و مگدالنیان. غار کاسکر در جنوب فرانسه حاوی هنر غاری بیش از ۱۶۰۰۰ سال است شامل نقاشی های فوک ها که ظاهراً با آکج شکار شده اند. اشاراتی به آکج در ادبیات کهن هست، گرچه در برخی موارد توصیفات خیلی شامل جزئیات نمی شود. یک نمونه اولیه را می توان در کتاب مقدس در کتاب ایوب ۴۱:۷ یافت «آیا می توانی پوست آن را با آکجها پر کنی و سر او را با نیزه های ماهی گیری؟». تاریخ نگار یونانی پولیبیوس در کتاب خود به نام تواریخ شکار شمشیرماهی توسط آکج را سر منحنی و جداپذیر توصیف می کند. آکجهای مسی برای هاراپانهای دریانورد شناخته شده بود. صیادان اولیه در هند شامل مردم مینکوپی ساکنان بومی جزایر هندی آندامن و نیکوبار، که از آکج با طنابهای دراز برای ماهیگیری از زمانهای نخستین بهره می بردند. آکج دو مجرایی سلاح اولیه برای وال گیری در جهان بوده اما معمولاً فقط در لایه نرم بیرونی نفوذ می کرده از این رو نهنگ معمولاً می توانسته با تقلا یا دور شدن از سرنیزه فرار کند. این عیب در اوایل قرن نوزدهم با خلق آکج یک مجرایی اصلاح کردید، با حذف یکی از مجراها، سر آکج باریک شد و راحتتر به ژرفا رخنه می کرد. در آرکتیک، مردم بومی از طراحی آکج تعویضی پیشرفته تر استفاده کردند. در اواسط قرن نوزدهم، آکج تعویضی توسط لوییس تمپل اصلاح شد توسط آهن. تعویض تمپل رواج بسیار یافت و خیلی زود حرف اول را در وال گیری زد. هرمن ملویل در رومان معروفش موبی دک، دلیل مؤثر بودن این آکج را توضیح داد.
معنی کلمه آکج در ویکی واژه
چنگک، قلاب آهنی.
جملاتی از کاربرد کلمه آکج
با والگیرهای بخار، این توسعه طلیعه دار والگیری تجاری در عصر مدرن بود. وال‌گیران اروپایی و آمریکایی اکنون مجهز بودند تا گونه‌های سریع‌تر و قدرتمندتر را شکار کنند مانند بزرگ‌باله‌ایان. زیرا بزرگ‌باله‌ایان وقتی می‌مردند غرق می‌شدند، نمونه‌های بعدی آکجهای انفجاری هو را در جسد جانور تزریق می‌کرد تا آن را شناور نگه دارد.
آکجهای والگیری امروزی متشکل از یک راه‌انداز سوار بر عرشه (عمدتاً یک توپ) هستند و یک پرتابه که یک آکج بزرگ است با یک بار انفجاری که به یک طناب ضخیم متصل است. سرنیزه به گونه شکل گرفته که اجازه می‌دهد تا به لایه‌های ضخیم چربی وال نفوذ کرده و در گوشت جای بگیرد. آن دنده‌های تیز دارد تا آکج به بیرون نلغزد. از این رو با کشیدن طناب با یک موتور، وال‌گیر می‌تواند وال را به کشتی خود بکشاند. پیشرفت اخیر در فناوری اخیر تفنگ نیزه‌ای دستی است. غواصان از تفنگ نیزه‌ای استفاده می‌کنند برای دفاع علیه جانوران دریایی خطرناک. همچنین آن‌ها برای نیزه‌زنی به ماهیان استفاده می‌شوند. تفنگ‌های نیزه‌ای ممکن است توسط گاز فشاری شده یا با ابزار مکانیکی مثل فنرها یا نوارهای کشسان از توان برخوردار شده باشند.
و همچنین فیروز کاظم‌زاده مدعی ست نابودی مسلمانان در سرزمین‌های، که تحت کنترل ترکیه، بعد از اشغال آن توسط ارتش ارمنستان اتفاق افتاده بود. در حالی که تانر آکجام[پ ۲] در مورد این قتل‌عام که آن‌ها اغراق‌آمیز یا حتی ساختگی می‌باشد، را مدعی ست.
آکِج یک ابزار نیزه‌مانند دراز است که در ماهیگیری، والگیری و فوک‌گیری و دیگر شکارهای دریایی به کار می‌رود تا ماهی‌های بزرگ یا پستانداران دریایی بزرگ مثل نهنگ‌ها را بگیرند. این کار با زدن نیزه به جانور هدف و مهار کردن آن با نوک کج نیزه انجام می‌شود و به ماهیگیر اجازه می‌دهد از طناب یا زنجیر متصل به انتهای پرتابه بهره ببرد تا جانور را بگیرد. یک آکج می‌تواند همچنین به عنوان سلاح نیز به کار رود.
اشاره‌هایی به آکج در ادبیات کهن هست، گرچه در برخی موارد توصیف چندان شامل جزئیات نمی‌شود. یک نمونه اولیه را می‌توان در کتاب مقدس در کتاب ایوب ۴۱:۷ یافت «آیا می‌توانی پوست آن را با آکجها پُر کنی و سر او را با نیزه‌های ماهیگیری؟». تاریخ‌نگار یونانی پولیبیوس در کتاب خود به نام تواریخ شکار شمشیرماهی توسط آکج را سر منحنی و جداپذیر توصیف می‌کند. آکجهای مسی برای هاراپانهای دریانورد شناخته شده بود. صیادان اولیه در هند شامل مردم مینکوپی ساکنان بومی جزایر هندی آندامن و نیکوبار، که از آکج با طنابهای دراز برای ماهیگیری از زمانهای نخستین بهره می‌بردند.
در دهه ۱۹۹۰، تعدادی سر آکج که به عنوان آکجهای سملیکی یا آکج کاناندا معروف هستند در منطقه کاتاندا در زئیر (اکنون جمهوری دموکراتیک کونگو) یافت شد. به عنوان اولین آکجهای شناخته‌شده، این سلاحها ۹۰ هزار سال پیش ساخته و استفاده شده‌اند و به احتمالاً زیاد برای نیزه زدن به گربه ماهی بودند. سپس در ژاپن، ماهیگیری با نیزه (آکج) در دوران پارینه‌سنگی رایج شد، به ویژه در دوره‌های سولوترئان و مگدالنیان. غار کاسکر در جنوب فرانسه دارای هنر غاری بیش از ۱۶۰۰۰ سال و شامل نقاشی‌های فوک‌ها است که ظاهراً با آکج شکار شده‌اند.
بجستند تاراج و زشتیش را بآکج کشیدند کشتیش را
در سال ۱۸۷۰، صاحب‌نام کشتیرانی نروژی سوند فوین آکج و تفنگ والگیری انفجاری مدرن را امتیاز و پیشتازی کرد. فوین روش آمریکایی را در ایسلند مطالعه کرد. طراحی ابتدایی او هنوز مورد کاربرد امروز است. او ناکامی‌های روش‌های دیگر را درک کرد و این مشکلات را در سیستم خود حل کرد. او یک نارنجک تعبیه کرد که درون وال می‌ترکید. این طراحی آکج نیز از یک میله استفاده می‌کند که به سر با یک مفصل قابل جابجایی متصل است. توپهاای اصلی او سرپر بوده با پدینگ خاصی و همچنین از شکل خاصی از باروت استفاده می‌شده‌است. توپها بعداً با انواع ته‌پر ایمنتر جایگزین شد.
آکج پرند راست روکش برتر از خورشید ضو هم جان او کان علو هم طبع او بحر غنا
آکج دو مجرایی سلاح اولیه برای والگیری در جهان بوده است اما معمولاً تنها در لایه نرم بیرونی نفوذ می‌کرد. از این رو نهنگ معمولاً می‌توانست با تقلا یا دور شدن از سرنیزه فرار کند. این عیب در اوایل قرن نوزدهم با خلق آکج یک مجرایی اصلاح شد، با حذف یکی از مجراها، سر آکج باریک شد و راحتتر به ژرفا رخنه می‌کرد. در آرکتیک، مردم بومی از طراحی آکج تعویضی پیشرفته‌تر استفاده کردند. در میانۀ سدۀ نوزدهم، آکج تعویضی توسط لوییس تمپل اصلاح شد توسط آهن. تعویض تمپل رواج بسیار یافت و خیلی زود حرف اول را در والگیری زد.
اولین استفاده از مواد منفجره در شکار وال‌ها توسط شرکت دریای جنوبی بریتانیایی در ۱۷۳۷ انجام شد، پس از این که صید افت کرد. یک ناوگان بزرگ اعزام شد که مسلح به آکجهای شلیک‌شده توسط توپخانه بودند. گرچه اسلحه در کشتن وال‌ها موفق بود، بیشتر صید پیش از گرفتن آن‌ها غرق شدند. با این حال، این سیستم هنوز گاهی استفاده می‌شود و اصلاحات متوالی در دست مخترعان مختلف در طول سدۀ بعدی را به خود دید، شامل ایبرهیم استگهولت در دهه ۱۷۷۰ و جورج مانبی در اوایل سدۀ نوزدهم.
