آقطی
معنی کلمه آقطی در فرهنگ معین
معنی کلمه آقطی در فرهنگ عمید
= آقطی
معنی کلمه آقطی در فرهنگ فارسی
نام گیاهی
( اسم ) آقطی
معنی کلمه آقطی در فرهنگستان زبان و ادب
{Sambucus} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از آقطیان با حدود ده گونۀ عمدتاً درختچه ای یا درختی کوتاه که اغلب گونه های آن بومی جنگل های معتدل یا نیمه گرمسیری هر دو نیمکرۀ زمین هستند؛ این گیاهان به دلیل داشتن درختچه های زینتی و گیاهان جنگلی و میوه های سِته از ا...
معنی کلمه آقطی در دانشنامه عمومی
آقطی (سرده). آقطی ( نام علمی: Sambucus ) آقطی . ( معرب ، اِ ) نام گیاهی که به آن خمان کبیر، انگور کولی، بیلسان، بیلاسان، شُبوقه و یاس کبود نیز می گویند. نام آن به لاتین، سامبوکوس نیگرا می باشد.
معنی کلمه آقطی در دانشنامه آزاد فارسی
آقْطی
آقطی سیاه
در گیاه شناسی، درختانی کوچک یا درختچه هایی از تیرۀ آقطی (کاپریفولیاسه)، از جنس سامبوکوس، بومی امریکای شمالی، اروپا، آسیا و افریقای شمالی. برخی از گونه ها به سبب خوشه های گل زرد و سفید زیبا و میوه های سیاه یا مخملی شان پرورش داده می شوند. آقطی امریکایی، سامبوکوس کانادنسیس(Sambucus Canadensis)، به بلندی درخت معمولی می رسد و میوه ای آبی رنگ دارد. آقطی معمولییا انگور کولی، سامبوکوس نیگرا، در اروپا، افریقای شمالی، و مناطق غربی آسیا می روید و برگ هایی پنجه ایدارد که برگچه ها از هر دو طرف ساقه نمایان می شوند. این گیاه در اوایل تابستان خوشه ای متراکم از گل های سفید، کوچک، و خوشبو می آورد که بعداً تبدیل به دسته ای از میوه های کوچک، سیاه، و براق می شود. این گیاه در ۱۳۱۴ش در باغ کشاورزی دانشکدۀ کشاورزی کرج کاشته شده است. وجه مشخصۀ این گیاه داشتن بویی قوی و نامطبوع است.آقطی سرخ میوهیا آقطی قرمز، سامبوکوس راسموزادر بخش هایی از اروپا، آسیا، و امریکای شمالی یافت می شود.
معنی کلمه آقطی در ویکی واژه
گیاهی از تیره بداغها که بهطور خودرو در نواحی شمال ایران میرویَد و گلهای آن سفید و معطر و مغز ساقهاش نرم است. برای تهیه مقاطع گیاهی در آزمایشگاهها به کار میرود؛ بیلسان، بیلاسان، شبوقه، خمانکبیر، یاسکبود و پلم نیز گفته میشود.
جملاتی از کاربرد کلمه آقطی
پوست این درختچه و برگ آن دارای موادی مانند سامبوسین سامبو نیگرین ، کولین، سیکوتین و مقدر کمی نیترات پتاسیم است. در گلهای آن الدرین و مقدر کمی اسانس وجود دارد. میوه آقطی سیاه دارای کریزان تمین ، مواد قندی، اسانس، صمغ، اسید والزیانیک و اسید استیک است.
آقطی سیاه از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است. پوست ثانوی (داخلی) ساقه و ریشه آن از نظر طبی موثرترین قسمتهای این گیاه است.
استفاده زیاد از آقطی سیاه ممکن است باعث تهوع و همچنین ورم روده شود.