ابوالقاسم

وی در پیشگفتار کتاب مناهج المعارف خود را ابوالقاسم بن الحسین الحسینی الموسوی معرفی نموده‌است.

ابوالقاسم علوی معروف به ابن اعلم، نام یک اختربین و اخترشناس قرن چهارم هجری است.

عماد ملک ابوالقاسم احمد بن قوام که قیمتی بر او حکمتست و مرد حکیم

نخستین پسر آن‌ها قاسم بود که پس از سومین سالگرد تولدش درگذشت (از این رو کنیه محمد ابوالقاسم است). سپس خدیجه دخترانشان زینب، رقیه، کلثوم و فاطمه را به دنیا آورد. و آخرین پسرشان عبدالله بود. عبدالله به طیب و طاهر معروف بود. عبدالله نیز در کودکی از دنیا رفت.

ابوالقاسم سخدری کشتی‌گیر سابق ایرانیست که بازی‌های المپیک ۱۹۴۸ برای تیم ملی ایران کشتی گرفت.

از مطالعهٔ آمارگونهٔ این کنیه‌ها تا حدی می‌توان حُکم کرد که اَعَمّ اغلبِ ابوالحسن‌ها، علی نام دارند و بیشتر ابوعبدالله‌ها، محمد... از روی این رابطهٔ کنیه‌ها و نام‌ها شاید بتوان در مواردی که کنیهٔ کسی مسلّم نیست و نام او مورد تردید، تصمیم گرفت؛ مثلاً، اگر مسلّم باشد — که مسلّم است یقیناً — کنیهٔ فردوسی ابوالقاسم است، وقتی دربارهٔ نام او که آیا منصور است یا حسن شک کنیم، می‌توانیم از روی این فرمول حسن را انتخاب کنیم.

زمینه‌های فکری سرایش شعر نو، سال‌ها پیش از نیما آغاز شده بود که برای پیگیری این نکته باید به شاعران و سرایندگان دوره مشروطه مراجعه کرد. ابوالقاسم لاهوتی، میرزا حبیب مترجم حاجی بابای اصفهانی و میرزاده عشقی از این زمره‌اند.

دانشمندان،فیلسوف،شاعر،تاریخ پژوه،نویسنده،سیاستمدار و پیشه وران بسیاری از گرگان،آمل،ساری و.... برخاستند و مردمان تپوری در پرورش علم پیشرو بوده اند از جمله این مردان بزرگ:فخرالدین اسعد گرگانی،اسماعیل گرگانی،محمد بن جریر طبری،ابوسعید ضریر گرگانی،اسپهبد مرزبان بن رستم بن شروین طبری،طالب آملی،اولیاء الله آملی،سلطان العلماء آملی،ابن فرخان طبری،ابوالحسن طبری،حاسب طبری،ابوطیب طبری،ابوالقاسم طبری و .....

سید ابوالقاسم جعفر موسوی خوانساری یا سید ابوالقاسم خوانساری (۱۱۵۸–۱۰۹۰ ق) معروف به میرکبیر فقیه، مجتهد، پژوهشگر و شاعر ایرانی سده دوازدهم هجری قمری و هم دوره صفویان بود. او در سال ۱۰۹۰ قمری در اصفهان دیده به جهان گشود و سرسلسله خاندان خوانساری است.

محمد نوری‌زاد که آشنایی قدیمی با طالبی داشته در مصاحبه با جرس می‌گوید در زندان شنیده‌است که ابوالقاسم طالبی عضو وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران (اداره اصفهان) بوده‌است. ایسنا در دی‌ماه ۱۳۹۷ به نقل از «یک مقام آگاه» در وزارت اطلاعات نوشت که او قبلاً کارمند وزارت اطلاعات بوده و بعداً از وزارتخانه جدا شده‌است.

و هم نصر آبادی گوید کی تو مترددّی میان صفات فعل و صفات ذات و هر دو صفت وی است بر حقیقت چون ترا اندر مقام تفرقه دارد پیوسته کرد ترا بصفات فعل خویش. و چون ترا بمقام جمع رساند بصفات ذات رسانیده و این ابوالقاسم نصرابادی پیر وقت بود و از استاد امام ابواسحق اسفراینی شنیدم رَحِمَهُ اللّه گفت چون از بغداد باز آمدم اندر جامع نیسابور درس میکردم اندر مسئلۀ روح و شرح همی کردم که روح آفریده است. ابوالقاسم نصرابادی نشسته بود دورتر، و گوش با سخن من همی داشت پس از آن بمن بگذشت اندکی بیستاد و محمد فرّا را گفت گواه باش کی من بردست این مرد مسلمان شدم و اشارة بمن کرد.

ناصرالملک ابوالقاسم مسعود ز راه با رخی خوب و تنی پاک و دلی شاد آمد

در این باغ آراسته چون بهشت ابوالقاسم طوسی این تخم کشت

تو سیف دولت و دینی ابوالقاسم سرجودی تو محمود بن ابراهیم مسعود بن محمودی

قصه کوته که ابوالقاسم گول تاه فی الغیل و غالته الغول

امام جمعه و نماینده سید علی خامنه‌ای در بجنورد، ابوالقاسم یعقوبی، در روز جمعه ۱۱ مهر سال ۱۳۹۹ در نماز جمعه گفت: «بدحجابی یک ویروس خطرناک است و باید ناجا زندگی بدحجابان را ناامن کند.» این اظهارات هم‌زمان با سخن یوسف طباطبایی‌نژاد، امام جمعه اصفهان، در دیدار با مقامات نظامی و امنیتی که خواستار «ناامن‌شدن» فضا برای بدحجابان شد، می‌باشد که باعث واکنش گسترده در شبکه‌های اجتماعی شده و آنرا یادآور تحریک و تشویق به اسیدپاشی به زنان در سال ۹۳ می‌دانند.

و منهم: مبارز صف صوفیان، و معبر احوال عارفان،ابوالقاسم ابراهیم ابن محمدبن محمویه النّصرآبادی، رضی اللّه عنه

صدر ساده سید مشرق ابوالقاسم علی پروریده در معالی آفریده زآفرین

ابوالقاسم آن شهریار جهان کزو تازه شد تاج شاهنشاهان

چون نیابند، خاموش باشند و چون بیابند، دیگری را بدان اولی‌تر از خود دانند و بذل کنند. پس آن را که مراد لقمه‌ای باشد، چون از مراد بازماند، دلش ساکن بود و چون آن لقمه پدیدار آید، آن را که اولی‌تر از خود داند بدان، آن را بدو دهد. و اندر این قول دو معنی است: سکونش در حال عدم رضا بود و بذلش در حال وجود محبّت؛ از آن‌چه راضی قابل خلعت بود و اندر خلعت نشان قربت بود و محبّت تارک خلعت بود که اندر خلعت نشان فرقت بود. سکونش اندر عدم، انتظار وجود بود و چون موجود گشت، آن وجود غیر وی بود و وی را با غیر آرام نبود، به ترکِ آن بگفت. و این معنی قول شیخ المشایخ ابوالقاسم الجنید بن محمّد -رَضِيَ اللّهُ عَنه- است: «الفَقْرُ خُلُقُ القَلْبِ عَنِ الأشْکالِ.» چون دل از اندیشهٔ شکل خالی بود و شکل موجود، به‌جز انداختن آن چه روی بود؟