آلیاژی

عملیات پرس در پرس هیدرولیک، سرو هیدرولیک یا سروو با سرعت بالا انجام می شود که در آن ابزار شکل دهی خنک می شود تا آبدهی لازم برای حفظ عناصر آلیاژی در محلول جامد ایجاد شود. فرآیند پیری بعدی امکان بارش را فراهم می کند و استحکام اجزا را تا سطح مورد نیاز افزایش می دهد، معمولاً بازدهی 300 تا 500 مگاپاسکال، بسته به آلیاژ آلومینیوم مورد استفاده. فرآیندهای اختصاصی سفارشی برای بهینه سازی عملکرد خوردگی ویا خواص اتصال پایین دست توسعه داده شده اند .

منیزیم خالص قابلیت فوق العاده‌ای در جذب ارتعاشات دارد اما به علت استحکام ناکافی نمی‌توان از آن در کاربردهای سازه‌ای استفاده نمود. موادی که به عنوان مواد مهندسی با میرایی بالا در ساخت سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید همزمان با خاصیت ضربه‌گیری، استحکام بالایی نیز داشته باشد. معمولا تغییر خواصی مانند عناصر آلیاژی، فاز ثانویه و اندازه دانه می‌تواند همزمان بر استحکام میرایی ماده اثر گذار باشد. مقدار اتم‌های حل شونده در ساختار ماتریس آلیاژ رابطه مستقیمی با ضریب میرایی دارد .محققان دهه‌های زیادی به مطالعه میرایی آلیاژهای منیزیم پرداخته‌اند اما مطالعه آلیاژهایی با ویژگی استحکام میرایی بالای همزمان، به علت ویژگی‌های خاص آلیاژهای منیزیم هنوز کامل و عمیق نیست.

اگرچه بسیاری از فلزات با آلومینیوم تشکیل آلیاژ می‌دهند ولی تعداد کمی از آن‌ها در آلومینیوم حلالیت قابل توجهی دارند که به عنوان افزودنی آلیاژی اصلی به‌کار روند. در بین عناصر آلیاژی معمول تنها روی، منیزیم، مس و سیلیسیم حلالیت بالایی دارند.

در سپتامبر ۲۰۰۶، چندین پیشرفت در تمام تیپ‌ها ارائه شد، مانند دکمه بازکننده در صندوق عقب، دسته دنده جدید، لامپ‌های کریستالی عقب، طراحی‌های جدید برای قالپاق‌ها و رینگ‌های آلیاژی و سه رنگ جدید. همچنین، تیپ برتر پرستیژ معرفی شد که دارای آینه‌های جانبی بزرگتر، سپرها، زه‌های جانبی و دستگیره درهای کاملاً هم‌رنگ بدنه، روکش چرمی دسته دنده و فرمان و همچنین سایر تزئینات داخلی بود. این مدل تنها با یک موتور بنزینی ۱٫۶ لیتری ۱۶ سوپاپ جدید که ۱۰۵ اسب بخار متری (۷۷ کیلووات) تولید می‌کرد در دسترس بود.

وقتی عنصرهای آلیاژی را به تیتانیوم می افزاییم، باعث تغییر درصد هر کدام از فازهای آلفا و بتا می شوند.

در یک فولاد به‌شدت آستنیتی، مقدار بسیار بیشتری عناصر آلیاژی لازم است تا آستنیت در دمای اتاق پایدار شود. از طرف دیگر، افزودن عناصری مانند سیلیکون، مولیبدن و کروم باعث ناپایدار شدن آستنیت و افزایش دمای یوتکتوئید می‌شود.

در این فولادها از عناصر آلیاژی منگنز و سیلیکون و مقدار اندکی آلومینیوم برای اکسیژن زدایی استفاده می‌شود.

فلزات بسیار کمی در حالت خالص استفاده می‌شوند، زیرا به‌طور کلی استحکام فلزات خالص برای اغلب مصارف مهندسی کافی نیست. برای بالا بردن استحکام، فلز آلیاژسازی می‌شود، یعنی با سایر عناصر مخلوط می‌شود. نوع و مقدار عناصر آلیاژی به دقت انتخاب و کنترل می‌شوند تا خواص مطلوب را ایجاد کنند.

دیسک‌های ترمز از جنس سرامیک کربنی هستند که ۱۲٫۵ کیلوگرم (۲۸ پوند) وزن را کاهش می‌دهد. در جلو، ترمزهای ۳۹۸ میلیمتر (۱۵٫۷ اینچ) با تهویه و مته با کالیپرهای مونوبلوک آلیاژی ۶ پیستون وجود دارد. در عقب، ترمزهای ۳۶۰ میلیمتر (۱۴٫۲ اینچ) تهویه‌شده و مته‌شده با کالیپرهای تک‌بلوک آلیاژی ۴ پیستونی وجود دارد.

آلومینیوم ۶۰۶۱ یکی از آلیاژهای آلومینیوم با قابلیت رسوب سختی است، که منیزیم و سیلیسیم عناصر آلیاژی اصلی آن را تشکیل می‌دهند. این آلیاژ در سال ۱۹۳۵ توسعه پیدا کرد. از ویژگی‌های مهم این آلیاژ می‌توان به قابلیت جوشکاری و اکستروژن آن اشاره کرد؛ که اکستروژن پذیری آن موجب استفاده گسترده آن در اکستروژن مقاطع مختلف شده‌است.