( آویشن ) آویشن. [ ش َ ] ( اِ ) صعتر. سعتر. آویشه. آویش. اوشه. اوشن. یوشن. پودنه برّی. پودینه صحرائی. پودنه کوهی. زلف شاهدان : چه کنی دنیا بی دین و خرد زیراک خوش نباشد بی نان ترّه و آویشن.ناصرخسرو.اکنون نچرد گوزن در صحرا جز سنبل و کرویا و آویشن.ناصرخسرو. اویشن. [ اَ ش ِ ] ( اِ ) نگاه و نظر و دیدار. ( ناظم الاطباء ). بصارت و بینایی. ( آنندراج ). اویشن. [ اَ ش َ ] ( اِ ) بر وزن کشیدن سعتر را گویند و بعضی گویند نوعی از سبزی خوردنی است که در میان پیاز و ترب کارندش. ( مؤید الفضلاء ).
معنی کلمه آویشن در فرهنگ معین
( آویشن ) (شَ )( اِ. )گیاهی است معطر و صحرایی با گل های سفید و برگ های کوچک شبیه نعناع . آویشم ، آویشه ، آویشنه یا آوشن هم گویند.
معنی کلمه آویشن در فرهنگ عمید
( آویشن ) گیاهی علفی، خودرو، معطر با برگ های کوچک و ساقۀ کوتاه که مصرف خوراکی دارد: آویشن کوهی، آویشن شیرازی. = آویشن
معنی کلمه آویشن در فرهنگ فارسی
( آویشن ) ( اسم ) نوعی گیاه از تیر. نعناعیان با گلهای سفید یا گلی برگهای کوچک متقابل بیضوی و نوک تیز بدرازی یک سانتیمتر صعتر سعتر پودین. صحرایی یا آویشن شیرازی یا آویشن کوهی مزرنگوش وحشی نگاه و نظر و دیدار . بصارت و بینایی .
معنی کلمه آویشن در فرهنگ اسم ها
اسم: آویشن (دختر) (فارسی) (طبیعت) (تلفظ: āvišan) (فارسی: آويشن) (انگلیسی: avishan) معنی: گیاهی از تیره ی نعناعیان با گل های سفید، ( در گیاهی ) گیاهی از تیره ی نعناعیان با گل های سفید یا گلی و برگهای کوچک، پونه صحرائی، پونه کوهی، گیاهی علفی و معطر از خانواده نعناع با شاخه های فراوان و گلهای سفید یا صورتی
معنی کلمه آویشن در فرهنگستان زبان و ادب
آویشن {Thymus, thyme} [گیاهان دارویی] سرده ای از نعنائیان شامل گیاهان علفی یا بوته ای معطر با ساقه های خوابیده یا خیزان یا راست و با برگ هایی در شکل ها و اندازه های گوناگون و با حاشیۀ صاف یا گاه دندانه دار و کاسۀ گل با حلقۀ کرک در محل گلو و دندانه های زیرین با کرک های مژه...
معنی کلمه آویشن در دانشنامه عمومی
آویشن. آویشن یا گلوفته و یا آزربه ( نام علمی: Thymes ) سرده ای از تیره نعناعیان است. آویشن حدود ۳۵۰ گونه دارد. در ایران ۱۴ گونه گیاه معطر و چند ساله دارد. این سرده به مرزنگوش بسیار نزدیک است و در مناطق کوهستانی می روید. در تحقیقی دربارهٔ اثرات گیاهان درمنه، اسطوخودوس و آویشن شیرازی بر روی باکتری های Pseudomonas aeruginosa، Staphylococcus aureus و Klebsiella pneumoniae که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، مشاهده شده است که هر ۳ اسانس دارای اثر مهارکننده بر روی باکتری های بیماری زا هستند؛ اما اسانس گیاه آویشن شیرازی دارای اثر بهتری در مهار باکتری ها نسبت به اسانس گیاهان دیگر داراست. در یک تحقیق که در سال ۲۰۱۲ در مجله تحقیقات علوم پزشکی منتشر شد، محققان به ۱۲۰ دانشجوی دختر، مکمل آویشن ( چهار بار در روز ) یا ایبوپروفن ( سه بار در روز ) برای درمان درد پریود دادند. پس از دو ماه درمان، هر دو گروه از زنان سطوح مشابهی از تسکین را گزارش کردند. این نشان می دهد که آویشن ممکن است جایگزین مناسبی برای ایبوپروفن با عوارض جانبی کمتر باشد. هم چنین از آویشن در صنایع غذایی ( پیتزا، پاستا، ماهی، پنیر، لیکور، ذرت مکزیکی و… ) ، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده می شود. آویشنیان حدود ۳۵۰ گونه دارد، از جمله: • آویشن اوراسیایی Thymus pannonicus • آویشن پشمی Thymus pseudolanuginosus • آویشن خزنده Thymus praecox • آویشن زیره ای Thymus herba - barona • آویشن لیمویی Thymus pulegioides • آویشن معمولی ( یا آویشن باغی ) Thymus vulgaris • آویشن مورودر Thymus moroderi • سوسنبر Thymus capitatus • ثومون Thymus serpyllum • آویشن دنایی”Thymus Dena” در زبان گزی ( گزبُرخوار ) به «آویشن»، «اوشنوم» و در زبان کردی کرمانشاهی «هه زوه» یا«هەزبێ» و در سایر مناطق کردزبان به آن «آنخ» یا «اَزوِه» یا «ازبوله» یا «هه زوه» گفته می شود. در زبان بهبهانی به آن «اوریشمک» گفته می شود. در زبان ترکی به «کهلیک اوتو» و در زبان لری به خصوص در مناطق بختیاری به این گیاه «اوشوم» و ( اِزبوئه ) گفته می شود. در زبان لری بهمئی به آن «گلوفته» می گویند. در زبان مردم رودبار استان گیلان به آن، «پلنگ مشک» می گویند و طعم دهنده اصلی غذایی به نام شامی رودباری است. یکی از گونه های این گیاه که در مناطق کوهستانی شمال خراسان به وفور یافت می شود به زبان کرمانجی «آنخ» نام دارد. در زبان لری دشمنزیاری کهگیلویه به آویشن، اوریشُم گفته میشود.
معنی کلمه آویشن در دانشنامه آزاد فارسی
آویشن. آویشَن (thyme) آویشَن یکی از جنس۱ های متعلق به خانوادۀ نعناعیان۲، با نام Thymus. آویشن معمولی (T. Vulgaris) بومی مناطق مدیترانه ای است و بلندی آن به ۳۰ سانتی متر می رسد. این گیاه برگ هایی کوتاه و گل هایی صورتی دارد. برگ های معطر آن را برای طعم دادن به غذا استفاده می کنند. تاریخچه استفاده از آویشن به منزلۀ دارو دست کم به دو قرن قبل از میلاد می رسد. مادۀ مؤثر مهم این گیاه تیمول است که با دیگر مواد شیمیایی این گیاه، باعث افزایش ضربان قلب، تقویت قوای جسمانی و بهبود عمل دستگاه گوارش می شود. این گیاه مانند بسیاری از اعضای خانوادۀ نعناییان خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد. نام آویشن شیرازی به گونۀ Zataria multiflora، بوته ای با گل های سفید و دارای خاصیت دارویی، از خانوادۀ نعناییان، اطلاق می شود.
معنی کلمه آویشن در ویکی واژه
(گیاهی): گیاهی علفی معطر از خانواده نعناع با شاخه های فراوان و گلهای سفید یا صورتی که انواعِ مختلف آن مصرف دارویی و چاشنی خوراکی دارد. (گیاهی): گیاهی است معطر و صحرایی با گلهای سفید و برگهای کوچک شبیه نعناع.
جملاتی از کاربرد کلمه آویشن
از عمدهترین گیاهان دارویی زراعی استان اصفهان پس از گل محمدی و زعفران، میتوان به بابونه، آلوئه ورا، کاسنی، رازیانه، زیره سبز، به لیمو، مریم گلی، بادرنجویه و نعناع فلفلی اشاره کرد. از گیاهان که در مراتع و منابع طبیعی اصفهان میروید میتوان کرفس کوهی، زرین گیاه، آویشن دنایی، موسیر، باریجه و آنغوزه را نام برد.
در دامنۀ رشتهکوهها تا بلندی ۱٬۰۰۰ متر رستنیهای آویشن و شورگی و در بلندی ۱٬۵۰۰–۱٬۷۰۰ متر و بیشتر از آن رستنیهای گوناگون کوه هستند. گیاهان نیمهکوهستانی و کوهستانی در بلندی ۲٬۵۰۰–۳۰۰ متر قرار دارند.
درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه (پسته کوهی)، الوک، ارژن بلوط، انجیر کوهی، گز، تنگز را شامل میشود و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، پرسیاوش، کنگر، قارچ کوهی (هکل و دنبل)، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ، زعفران و بسیاری از این قبیل میباشد.
آویشن وحشی حاوی تیمول است، رایحهای آشنا که در هنگام له شدن گیاه دریافت میکنید. تیمول همچنین در ترنج وحشی و پونه کوهی از جمله دیگر وجود دارد. این اسانس دارای خواص ضد باکتری، ضد قارچ و ضد عفونی کننده است.
این روستا پر از گیاهان دارویی مانند پونه وحشی ، چای کوهی ، ریواس ، سیر کوهی ، موسیر ، گل محمدی ، گل زرد ، کتیرا ، مرزه کوهی ، آویشن ، کاکوتی و... میباشد
بعضی از گیاهان به صورت خودرو میرویند که درب قدیم از آنها استفاده دارویی میشدهاست؛ و اکنون هم محل استفادهاند مانند (اربه) که گیاهی است تلخ بگونهای که تلخی آن زبانزد است و اهل محل آن را علاج درد میدانند و گیاه دیگری به نام (آویشن) که دارای بوئی تند و مزهای شبیه چای است و در مصارف طبی نیز از آن استفاده میکنند و گیاه خود روی دیگر به نام (مرزنگوش) در این منطقه میروید که این گیاه کاربرد مصارف دارویی دارد چنانکه در مصارف صنعتی (جهت معطر کردن اغذیه و مواد بهداشتی) نیز کاربرد دارد.
در مناطق شمالی استان، بارش بیش از ۳۰۰ میلیمتر در سال، دمای کافی، خاک مساعد و ویژگیهای خاص توپوگرافی پوشش گیاهی مناسبی را به صورت مراتع بهاری و تابستانی در کوه و دشت برای دامپروران محلی و عشایری به وجود میآورد. گونههای گیاهی عمده در این مناطق عبارت اند از بنه، گز، خاکشیر، شیرین بیان، قیاق، گون، آویشن، خزه و کنگر.
حامد اسماعیلیون (زادهٔ ۲۱ اسفند ۱۳۵۵) فعال سیاسی، دندانپزشک و داستاننویس ایرانی و از نسل نوی نویسندگان ادبیات فارسی است. او برای کتابهای آویشن قشنگ نیست و دکتر داتیس، جایزهٔ هوشنگ گلشیری را دریافت کردهاست.
اکثر کوههای این منطقه دارای پوشش طبیعی خوبی میباشند و درختانی از قبیل، بادام کوهی، بنه، کیکم، ول، گز، کلخنگ، کل، شن و درختچههای هوم، دربنه، گیز، زرشک و بوتههای ریواس، جاشیر، آویشن، کتیرا و غیره در این منطقه وجود دارند.محل اصلی این گیاهان در روشن کوه خواجه جمالی قرار دارند
چه کنی دنیا بیدین و خرد زیرا خوش نباشد نان بیزیره و آویشن
دست از دروغ زن بکش و نان مخور با کرویا و زیره و آویشنش
اکنون نچرد گوزن بر صحرا جز سنبل و کرویا و آویشن
آویشن قشنگ نیست در سال ۱۳۸۸ برندهٔ نهمین دورهٔ جایزهٔ بنیاد هوشنگ گلشیری در بخش بهترین مجموعه داستان اول شد و نیز در جایزهٔ ادبی روزی روزگاری در همان سال مورد تقدیر قرار گرفت.