بصارت

هم زهد کرد غارت هم رندی و بصارت با دین و دل چها کرد با خشک و تر چها کرد

سفله که نامش به حقارت برد نام خود از لوح بصارت برد

التفات رای پادشاهان آن نیکوتر که به محاسن ذات چاکران افتد نه به تجمل و استظهار و تمول بسیار. چه تجمل خدمتگذار به نزدیک پادشاه عقل و کیاست و استظهار علم و کفایت؛ والذین العلم درجات. و اسباب ظاهر در چشم اصحاب بصیرت و دل ارباب بصارت وزنی نیارد.

خود چون تو بی بصارت نکند چنین تجارت زیرا که آن حرارت نبود فسردگان را

حسن تقریرش سماعت داده بر گوش صمیم لطف تحریرش بصارت هشته در چشم ضریر

دل بدان گونه بپالای که در خواهش دید دیده خون گردد و از دیده بصارت نرود

بصارت بیلفغد باید که تو ز خر به نه ای گر به چشمی بصیر

اهل بیت طهارتند اینها نور چشم بصارتند اینها

اگر به چشم بصارت درو نگاه کنی دلی پر از سر مژگان حور عین بینی

دل شناسد که چیست جوهر عشق عقل را ذره‌ای بصارت نیست